Uprawa porzeczki czerwonej - zbiór praktycznych wiadomości
Uprawa porzeczki czarnej - odkrywamy sekrety
Zobacz także
To malina jest najbardziej znana ze swoich właściwości leczniczych, na szczęście znajdują się koneserzy, którzy w tej kwestii doceniają czarną porzeczkę. Bogata przede wszystkim w witaminę C, doskonale wspomaga walkę z przeziębieniem. Jest pomocna w oczyszczaniu z toksyn i szkodliwych związków. Ma działanie przeciwrakowe i pomaga kojąco na zmęczenie. Z porzeczki warto czerpać garściami wszystko, co dobre dla naszego organizmu. A jak sprawić, by garściami czerpać także owoce z krzewu?
Wymagania
Pod uprawę porzeczki najlepiej wybrać stanowisko nasłonecznione lub lekko zacienione, gdyż w takich warunkach odnajduje się najlepiej. Nie ma dużych wymagań co do gleby, byle była przepuszczalna. Oczywiście, jak każda roślina, najlepiej będzie rosła na glebie bogatej w próchnicę, jeśli jednak takową nie dysponujemy, też nie jest to powód do zmartwień. Przy zastosowaniu użyźniania, możliwe będzie osiąganie zadowalającego stopnia owocowania, zwłaszcza jeśli chodzi nam o owoce na użytek własny, nieprzemysłowy. Niestety krzewy trzeba chronić przed wiosennymi przymrozkami, na które porzeczka jest słabo odporna. Z uwagi na ten fakt, warto wybierać pod uprawę stanowiska niezbyt odsłonięte.
Na żyznej glebie i w optymalnych warunkach, krzewy osiągną wysokość nawet powyżej 1,5 metra. W uprawie należy pamiętać, że porzeczka źle znosi upały (stąd najlepszy będzie wybór to stanowiska w półcieniu) oraz preferuje optymalną ilość wody – jest wrażliwa na jej niedobór (suszę) oraz nadmiar, stąd przy podlewaniu, należy znaleźć złoty środek. Gdyby jeszcze stanowisko uprawy nie było narażone na silne działanie wiatru, mamy do czynienia z uprawową idyllą dla porzeczki.
Wybór odmiany
Nie ma wielu kryteriów, którymi moglibyśmy kierować się przy wyborze odmiany, gdyż nie różnią się one znacząco od siebie. We wszystkich przypadkach mamy do czynienia z tym samym, charakterystycznym, kwaskowatym smakiem, który sprawia, że nie każdy z przyjemnością sięga po ten owoc. Jako deser, raczej wymaga dosłodzenia. Jedyne, na co możemy zwrócić uwagę, to nieznaczne różnice w kształcie i rozmiarze owoców oraz lepsze dostosowanie odmiany do warunków klimatycznych i glebowych, jakie panują w miejscu, gdzie zamierzamy rozpocząć uprawę. Dla niektórych ważny jest także okres owocowania krzewu, jednak i w tej kwestii różnice są raczej nieznaczne. Porzeczki, w zależności od odmiany, są gotowe do zbiorów od końca czerwca do lipca.
Do popularnych odmian porzeczki czarnej należy obficie owocująca i wydająca duże jagody Ben Lomond, stosunkowo wczesna Ojebyn o średnich i dużych owocach z jasnozielonym, lekko różowawym miąższem czy pochodząca z Polski Ceres, odporna na większość chorób i szkodników.
Przygotowanie stanowiska do sadzenia
Miejsce pod uprawę starannie oczyszczamy z chwastów. Jeśli nie jest to uzasadnione szczególnymi potrzebami, najlepiej zrobić to w sposób mechaniczny, bez użycia herbicydów. Na tak oczyszczonej ziemi, możemy przeprowadzić nawożenie, czym powinniśmy się zająć na dwa-trzy miesiące przed planowanym sadzeniem krzewów. Ponieważ uprawę najlepiej rozpocząć jesienią – od października do połowy listopada – w okolicach lipca/sierpnia w ziemi wykopujemy dołki w kształcie prostopadłościanu o boku ok. 60cm. Wydobytą ziemię mieszamy z nawozem przeznaczonym do użyźniania gleby pod uprawę krzewów jagodowych i lekko zasypujemy, nie udeptując. Tak spreparowanej ziemi dajemy czas na nabranie żyzności przed uprawą.
Sadzenie
Technika jest w zasadzie taka sama, jak w przypadku innych krzewów owocowych. W ziemi wykopujemy dołki w odstępach od 1,5 do 1,8m w rzędzie i ewentualnie zachowujemy odległość 2,5m między rzędami, jeśli zamierzamy posadzić porzeczki na większym obszarze. Średnica dołka i jego głębokość powinna być na tyle duża, by bez problemu zmieścił się w niej system korzeniowy. W razie problemów, pogłębiamy wykop lub podsypujemy ziemią. Przed umieszczeniem krzewu w ziemi, obcinamy wszystkie chore i uszkodzone korzonki, a zdrowe nieznacznie przycinamy.
Po umieszczeniu krzewu w dołku, dbamy o to, by szyjka korzeniowa znalazła się nad ziemią. W tym celu do brzegów dołka, a prostopadle do krzewu, przykładamy listewkę lub poziomicę. W ten sposób wyznaczymy poziom gruntu i upewnimy się, czy krzew jest prawidłowo osadzony w ziemi. Jeśli wszystko jest w porządku, zasypujemy dołek. W razie problemów, podsypujemy ziemią. Po lekkim udeptaniu gleby, wokół krzewu tworzymy zagłębienie w kształcie misy, co ułatwi nam podlewanie. Pierwsze nawilżanie wykonujemy tuż po posadzeniu.
Zasady cięcia
- Podstawowa zasada: każdego roku wycinamy obumarłe, nieowocujące pędy poprzez przycięcie ich tuż przy powierzchni ziemi.
- Pierwsze cięcie wykonujemy tuż po posadzeniu – przycinamy wszystkie pędy nad pierwszym oczkiem, licząc od poziomu gruntu.
- Kolejne, regularne cięcia wykonujemy w okresie wiosny lub latem, po zebraniu owoców
- Wybieramy i zostawiamy kilkanaście młodych pędów, które w przyszłym sezonie wejdą w okres owocowania.
- Celem podcinania jest odmładzanie i prześwietlanie krzewu.
- Wycinamy stare pędy, czyli wyginające się, chylące się lub pokładające na ziemi, o szarym i ciemnoszarym kolorze.
- Młode pędy poznajemy po zielonej barwie i pionowej orientacji.
- Porzeczka czarna słabo nadaje się do prowadzenia krzewu w formie szpaleru.
