Aronia czarna – charakterystyka znanego polskiego towaru eksportowego

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zastosowanie

Owoce aronii zawierają wiele substancji o właściwościach leczniczych, są cennym źródłem łatwo przyswajalnych mikro- i makroelementów, takich jak wapń, żelazo, mangan, miedź czy jod. Zawierają w sobie dużo witaminy P i mniejsze ilości witamin B2, B6 i karotenu oraz łatwo przyswajalne cukry, pektyny i kwasy organiczne. Owoce aronii zawierają też duże ilości substancji garbnikowych, które nadają im cierpki smak, przez co nie są wybitnie smacznym owocem deserowym. Obecność antocjanów sprawia, że nadają się jednak do barwienia innych produktów, nadając im intensywną barwę.

Są cennym surowcem w przetwórstwie domowym, przyrządza się z nich kompoty, soki, syropy, konfitury, dżemy i nalewki. Nadają się również do mrożenia i suszenia, wysuszone owoce aronii mogą być smacznym dodatkiem do ciast. W farmakologii z soku przyrządza się syrop aroniowy stosowany w leczeniu miażdżycy i nadciśnienia tętniczego, wchodzi on też w skład preparatów zwiększających odporność organizmu i przeciwgorączkowych.

Aronia działa oczyszczająco na gospodarkę całego organizmu, związki zawarte w owocach oczyszczają z toksyn, wzmacniają ściany naczyń krwionośnych, przeciwdziałają krwawieniu, zmniejszają napięcie nerwowe, łagodzą skutki radioterapii, promieniowania telewizora i komputera, a także uodparniają skórę na szkodliwe działanie promieni UV. Przy tylu niezwykle cennych zastosowaniach aronii nie powinniśmy się dłużej zastanawiać nad jej hodowlą.

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

„Aronia – roślina z przyszłością” Wyrzykowska Małgorzata, [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 37 (486), s. 25.
„Aronia – witaminowy skarb na zimowe dni”, [w:] „Mój Piękny Ogród”, nr 1/2010, s. 39.
„Barwy zdrowia” Romanowska Beata, [w:] „Mój Piękny Ogród”, nr 1/2009, s. 46-47.
Brochard Daniel „ABC Drzewa i krzewy ogrodowe”, wyd. Delta, s. 65.
Czynczyk Alojzy „Szkółkarstwo sadownicze”, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2012, s. 311-314.
„Czy warto uprawiać aronię” Król Katarzyna, [w:] „Działkowiec”, nr 9/2010 (721), s. 44-45.
Gruca Zbigniew „Owocowe rarytasy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010, s. 10–12.
Kawecki Zdzisław, Łojko Romuald, Pilarek Bolesław „Mało znane rośliny sadownicze”, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2007, s. 24-35.
Mika Augustyn „Cięcie drzew i krzewów owocowych”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2006, s. 192.
Mika Augustyn „Szczepienie i inne metody rozmnażania roślin sadowniczych”, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2014, s. 94.
„Owoce jagodowe przez cały sezon, cz. II” Dziubak Marta, [w:] „Działkowiec”, nr 8/2005 (660), s. 57-59.
„Postawili na aronię” Bajda Arkadiusz, [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 9/2014 (289), s. 27. „Sadownictwo”, pod red. prof. dr Pieniążka S.A., Państwowe Wydawnictwo Leśne i Rolnicze, Warszawa 2000, s. 51, 585.
Schreiner Annette „Drzewa w ogrodzie”, wyd. Delta, s. 75.