Poznaj cenne właściwości i szerokie zastosowanie lecznicze owoców żurawiny

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Żurawina wielkoowocowa jest długowieczną krzewinką, która może dożyć nawet kilkudziesięciu lat. Jest chętnie uprawiana przez Polaków, zarówno amatorsko, jak i na plantacjach. I słusznie, bo jej czerwone, soczyste owoce o cierpkim smaku mają bogate zastosowanie. Już wiele lat temu nasi przodkowie odkryli i rozpowszechnili naturalne właściwości lecznicze żurawiny. Z uwagi na obecność wielu różnych składników należy ona do grupy roślin o szerokim zastosowaniu w ziołolecznictwie.

Właściwości odżywcze

Owoce żurawiny zawierają dużo wartościowych składników odżywczych, w tym antocyjany, kwasy organiczne, flawonoidy, pektyny, witaminy A, B1, B2 i C oraz sole żelaza, wapnia, fosforu, magnezu, potasu i jodu. Dzięki nieznacznej zawartości białek, cukrów i tłuszczy stanowi doskonałe uzupełnienie diety osób chorych na cukrzycę. Ponadto żurawina ma w sobie substancje czynnie podnoszące odporność, wzmacniające organizm w walce z grypą i innymi infekcjami. Z powodu zawartości kwasu benzoesowego w skórce, który jest naturalnym środkiem konserwującym, owoce po zerwaniu mogą być przechowywane w chłodnym pomieszczeniu (1-2 st. C) nawet przez 10 miesięcy.

Zastosowanie

Jagody żurawiny mają dużą wartość pokarmową, nadają się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak też jako surowiec w przetwórstwie domowym. Przyrządza się z nich soki, syropy, konfitury, dżemy i nalewki. Wyrabia się z nich kisiel, galaretki i sos żurawinowy, który jest smacznym dodatkiem do dziczyzny i indyka. Znaczne ilości żurawiny dodaje się do kwaszenia kapusty. Owoce nadają się również do mrożenia i suszenia, a wysuszone mogą być smacznym dodatkiem do ciast. Z liści rośliny można sporządzić orzeźwiającą herbatę. Natomiast jagody służą jako barwnik artykułów spożywczych.

O tym, że żurawina to samo zdrowie, niech świadczy wielość jej zastosowania w ziołolecznictwie. Picie soku z żurawiny zaleca się w schorzeniach układu moczowego, szczególnie przy zapaleniach dróg moczowych. Co ciekawe, jest on tak skuteczny, że systematyczne zażywanie go zastępuje czasami konieczność leczenia antybiotykami stanów zapalnych cewki moczowej i pęcherza. Zapobiega też tworzeniu się niektórych rodzajów kamieni w nerkach. Picie soku jest zalecane przy podwyższonym ciśnieniu tętniczym, natomiast soku z miodem – przy przeziębieniach i anginie. Stwierdzono również dodatni wpływ żurawiny na pracę żołądka i jelit. Wyciąg z żurawiny to środek obniżający gorączkę.

Żurawina zawiera flawonoidy, które hamują tworzenie się zakrzepów i rozszerzają naczynia krwionośne, wspomagając leczenie choroby wieńcowej. Ułatwia też oczyszczanie organizmu z substancji szkodliwych i poprawia pracę układu pokarmowego, w tym przemianę materii, dlatego polecana jest szczególnie osobom będącym na dietach odchudzających jako uzupełnienie niezbędnych witamin. Włączenie żurawiny do codziennej diety ma również działanie odmładzające organizm, gdyż spowalnia proces starzenia się komórek, a także uaktywnia komórki mózgowe. Jagody żurawiny zwiększają ostrość wzroku, poprawiają widzenie w ciemności, leczą jaskrę i łagodzą objawy menopauzy, w tym uderzenia gorąca i zaczerwienienia policzków. Co więcej, udowodniono ich działanie antybakteryjnie, przeciwzapalne, tonizujące i stymulujące leczenie ran.

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

Czikow P., Łaptiew J. „Rośliny lecznicze i bogate w witaminy”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, s. 382-383.
Gruca Zbigniew „Owocowe rarytasy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010, s. 47-49.
Kawecki Zdzisław, Łojko Romuald, Pilarek Bolesław „Mało znane rośliny sadownicze”, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2007, s. 215-227.
„Owoce jagodowe przez cały sezon, cz. II” Dziubak Marta, [w:] „Działkowiec”, nr 8/2005 (660), s. 59.
„Sadownictwo”, pod red. prof. dr Pieniążka S.A., Państwowe Wydawnictwo Leśne i Rolnicze, Warszawa 2000, s. 585.
„Żurawina dla zdrowia” Wyrzykowska Małgorzata, [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 42 (491), 27.