Koza alpejska - opis rasy, charakterystyka i hodowla

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Kozy alpejskie występują w dwóch odmianach, francuskiej i brytyjskiej. Różnią się pochodzeniem, wyglądem oraz historią hodowli. Jednak obie odmiany należą do jednokierunkowego typu użytkowego, mlecznego i uzyskują wysoką wydajność mleczną.

Koza alpejska francuska

Kozy alpejskie francuskie wywodzą się od kóz alpejskich, pochodzą z Francji. Kozy alpejskie są najbardziej rozpowszechnioną rasą kóz hodowanych na terenie Francji. Stanowią aż 75% pogłowia wszystkich ras. Jest to rasa idealna do intensywnej produkcji mleka. Wybitne cechy kóz alpejskich zostały zauważone w 1910 roku, a w 1930 roku powstały pierwsze Księgi Stadne i rozpoczęto selekcję na cechy mleczne. Kozy alpejskie francuskie są wykorzystywane w krzyżowaniach międzyrasowych uszlachetniających, głównie wydajność mleczną.

Występowanie

We Francji występuje bardzo licznie w fermach zlokalizowanych w dolinie Loary i w Savoy. W Polsce jest hodowana w czystości rasy lub jako dolew krwi do naszych lokalnych ras, jako uszlachetnienie mieszańców.

Charakterystyka

Kozy alpejskie francuskie mają ciemne umaszczenie od szarego do ciemnobrązowego z różnej wielkości białymi plamkami. Na grzbiecie występuje czarny pas. Brzuch, spód ogona i szyja oraz dolne części nóg często są czarne.

Sierść na całym ciele jest krótka. Mogą występować rogi i broda, ale nie jest to regułą. Kozy alpejskie są trochę mniej masywne od kóz saaneńskich. Kozły mają w kłębie 100 cm, przy masie ciała do 100 kg, a kozy 90 cm i ważą około 80 kg.

Budowa kóz alpejskich jest harmonijna, z prawidłowo rozwiniętym wymieniem. Głowa jest średniej wielkości, osadzona na szczupłej szyi. Uszy są skierowane kanałem słuchowym do przodu, są nieduże, zaokrąglone i stojące. Kości kłębu oraz lędźwi są dobrze zarysowane. Nogi i tułów są wydłużone. Umięśnienie zadu i partii grzbietowej jest niewielkie.

Kozy alpejskie mają średnią plenność na poziomie 160%, a użytkowość rozpłodowa wynosi 140%.

Warunki utrzymania

Kozy francuskie alpejskie doskonale adaptują się do nowych warunków środowiska, dobrze znoszą nawet te niekorzystne. Cechują się dobrym zdrowiem i odpornością na choroby. Mogą być utrzymywane systemem pastwiskowym i alkierzowym. Nie mają wysokich wymagań paszowych, dobrze wykorzystują nawet słabej jakości pastwiska. Kopyta tych kóz są zbudowane z bardzo mocnego tworzywa, dzięki czemu mogą być przeprowadzane przez kamieniste drogi i być pasione w miejscach niedostępnych dla bydła.

We Francji jest głównie utrzymywana w budynkach inwentarskich w intensywnym systemie chowu, zakładającym żywienie pełnoporcjowe i uzyskiwanie dużych, dziennych wydajności mleka.

Wydajność mleczna

Kozy alpejskie osiągają wydajność za 10 miesięcy laktacji 1 800 kg mleka. Rekordzistki uzyskują nawet 2 400 kg mleka w laktacji. W litrze mleka znajduje się średnio 3,2% tłuszczu i 2,8% białka.

We Francji wiele kóz mlecznych tej rasy jest objętych programem oceny i podlega pod Związki Hodowców Rasy Alpejskiej Francuskiej. Głównym zadaniem tego typu instytucji jest doskonalenie wydajności mlecznej, cech adaptacyjnych do intensywnej produkcji oraz zwiększenie zawartości frakcji kazeinowej, bardzo istotnej w produkcji serów.

Koza alpejska brytyjska

Koza alpejska brytyjska wywodzi się od kóz toggenburskich, pochodzących ze Szwajcarii. Została wyhodowana na terenie Wielkiej Brytanii, gdzie do tej pory jest utrzymywana w licznych stadach. Pierwsza Księga Hodowlana została otwarta w 1925 roku. Obecnie hoduje się ją również w Australii. Co świadczyć może o jej doskonałych cechach adaptacyjnych do bardzo różnych warunków środowiska.

czytaj dalej...