Nawożenie pszenicy jarej. Azotowe czy magnezowe? Odpowiadamy!

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Pszenica jara plonuje nieco niżej w porównaniu do formy ozimej. Jednak ich wymagania pokarmowe są zbliżone. Wszystko za sprawą słabiej rozwiniętego systemu korzeniowego sięgającego płycej oraz krótszego okresu wegetacji w odniesieniu do pszenicy ozimej. Forma jara charakteryzuje się dużą wrażliwością na wczesnowiosenne susze, stąd też jednym z najważniejszych zabiegów agrotechnicznych w jej uprawie pozostaje niewątpliwie nawożenie mineralne.

Aby wytworzyć około 40 dt/ha ziarna, pszenica jara musi pobrać średnio: 115 kg N, 50 kg P₂O₅, 100 kg K₂O, 25 kg CaO, 15 kg MgO. Roślina wykazuje średnią wrażliwość na niedobory fosforu i potasu w glebie. Pszenica jara wymaga siedlisk o uregulowanym odczynie gleby (optymalne pH 6,5 i powyżej). Pierwsze, pozytywne efekty wapnowania widoczne są już w drugim roku od wykonania zabiegu. Na glebach lekkich, piaszczystych należy zastosować wapno węglanowe, na ciężkich, zwięzłych lepiej sprawdza się jego forma tlenkowa. Optymalnym terminem wysiewu nawozów wapniowych jest czas po przeoraniu resztek pożniwnych przedplonu.

Nawożenie fosforowo-potasowe

Na glebach średnio zasobnych w przyswajalne formy fosforu i potasu dawki nawozowe mogą być równoważne z ilościami, jakie rośliny wynoszą w plonie (48 kg/ha P₂O₅ i 100 kg/ha K₂O). Na stanowiskach, gdzie regularnie wywozi się obornik, wartości dawek można zmniejszyć o około 10 kg/ha P₂O₅ i 40 kg/ha K₂O. Najlepszym terminem aplikacji fosforu i potasu jest wiosna, tj. podczas zabiegów uprawowych poprzedzających siew. Rośliny optymalnie odżywione tymi makroelementami są bardziej odporne na porażenie chorobami bakteryjnymi i grzybowymi.

Azot

Wielkość dawek nawożenia azotowego zależy od kierunku użytkowania ziarna pszenicy jarej oraz warunków siedliskowych. Dokładne określenie zapotrzebowania roślin na azot zmniejsza prawdopodobieństwo rozproszenia tego pierwiastka w środowisku. Ponadto, nadmierne odżywianie pszenicy azotem drastycznie pogarsza parametry jakościowe ziarna. Należy jednak pamiętać, że zwiększenie i podział dawek nawożenia azotowego zwiększa zawartość i jakość glutenu, co ma duże znaczenie w produkcji pszenic jakościowych. W tabeli 1. przedstawiono zalecane podziały dawek nawożenia azotowego z uwzględnieniem terminu ich aplikacji.

Kierunek użytkowania	Termin aplikacji z szacunkowym uwzględnieniem wielkości dawki	Komentarz	Zalecana forma nawozu
Pszenica jakościowa	Przesiewnie (50- 60% niezbędnej ilości azotu)	Stymulacja krzewienia produktywnego, Korzystna architektura łanu, Dobry rozwój źdźbła i kłosa aż do kłoszenia.	Forma sypka
	Faza strzelania w źdźbło (wydłużanie trzeciego międzywęźla)	Wytworzenie kłosów płodnych, dorodnych, utrzymanie wysokiej aktywności aparatu fotosyntetycznego, zapobieganie nadmiernej redukcji związków kłosków	Forma sypka lub płynna (RSM)
	Koniec strzelania w źdźbło lub po kłoszeniu	Stosowana „na kłos” w niekorzystnych warunkach pogodowych. Wzrost zawartości białka.	Mocznik + siarczan magnezu
Pszenica paszowa	Przedsiewnie, jednorazowo w przypadku małych dawek (60 kg N/ha)	Stymulacja krzewienia produktywnego, Korzystna architektura łanu, Dobry rozwój źdźbła i kłosa aż do kłoszenia.	Forma sypka
	Faza strzelania w źdźbło (druga część podzielonej, dużej dawki przedsiewnej)	Wytworzenie kłosów płodnych, dorodnych, utrzymanie wysokiej aktywności aparatu fotosyntetycznego, zapobieganie nadmiernej redukcji związków kłosków	Forma sypka lub płynna (RSM

Tabela 1. Zalecane podziały dawek nawożenia azotowego pszenicy jarej z uwzględnieniem kierunku użytkowania i terminu aplikacji. Na podstawie: Korbas M., Mrówczyński M., „Metodyka integrowanej produkcji pszenicy ozimej i jarej. Materiał PIORiN”, Warszawa 2014 r.

czytaj dalej...