Wszystko o sadzonkach pigwy - przeczytaj przed zakupem
Zobacz także
Podczas sadzenia pigwy wykopuje się dołek nieco większy niż objętość bryły. Wcześniej zanurzamy pojemnik w wodzie i wyciągamy z niego roślinę. Umieszczamy ją na dnie, tak by górna powierzchnia bryły znajdowała się równo z powierzchnią ziemi, i zakopujemy, mocno ugniatając ziemię. W tym przypadku również należy wykonać misę do podlewania i obficie podlać. Po posadzeniu należy obciąć koronę krzewu w taki sam sposób jak w przypadku sadzonki o odkrytych korzeniach. Optymalna gęstość sadzenia pigwy waha się od 4 do 5 m.
Pigwa w Polsce wymaga okrywania na zimę lub uprawy w pojemniku. Dobrze jest prowadzić pigwy w formie karłowej lub w formie krzewu, ponieważ dzięki temu drzewo zajmuje mniej miejsca, a jednocześnie łatwiej jest zbierać owoce. Ponadto pigwa jest obcopylna, dlatego zaleca się sadzić drzewa różnych odmian, najlepiej po 2-3 kwitnące w tym samym czasie odmiany pigwy.
Rozmnażanie sadzonek
Uprawne odmiany pigwy można rozmnażać przez szczepienie i okulizację na pigwie dzikiej, która często służy też jako podkładka karłowa dla gruszy. Innymi sposobami rozmnażania są: kopczykowanie lub odkład, jednak są one możliwe jedynie pod warunkiem, że roślina ma formę krzaczastą i posiada blisko ziemi gałęzie, które można nagiąć i przysypać.
Ceny sadzonek
Przykładowe ceny sadzonek pigwy:
- Pigwa pospolita – 20-25 zł za krzew 2-letni o wysokości 30-50 cm
- Pigwa pospolita – 40-45 zł za krzew 3-4-letni o wysokości 60-140 cm
Odmiany
Owoce pigwy mają kształt gruszki lub jabłka, w zależności od odmiany. Zaleca się uprawiać owoce w kształcie gruszki. Owoce odmian gruszkowych są bowiem delikatniejsze i mają bardziej miękki miąższ od pigw o okrągłych owocach, które są twardsze i bardziej suche. Owoce odmiany jabłkowej mają twardszy miąższ ze względu na dużą zawartość komórek kamiennych. Odmiana jabłkowa jest ponadto nieco bardziej zimotrwała niż gruszkowa. Do najpopularniejszych odmian uprawnych w naszym kraju należą: Bereczka, Champion, Cydora Robusta, Gruszkowata, Konstantynopol, Leskovac, Pigwa z Mołdawii, Portugalska, Rea’s Mammoth, Ursynowska i Vranja.
Pielęgnacja pigwy
Stanowisko wokół podstawy pigwy musi być regularnie odchwaszczane i utrzymywane w czystości. Pigwa nie wymaga regularnego cięcia, wystarczy pod koniec zimy, w okresie od lutego do końca marca, usunąć wszystkie martwe lub chore gałęzie. Pędy uszkodzone przez mróz ucina się nieco powyżej zdrowego pąka. Przez pierwsze 3-4 lata należy wykonywać cięcie formujące, nadając ogólną formę korony – stożkowatej z przewodnikiem lub kotłowej. W tym okresie przycina się przyrosty roczne konarów o połowę, a najbardziej żywotne przyrosty boczne o 3/4. Najsłabsze gałęzie można zostawić bez cięcia.
Po tym czasie, jeśli jest konieczne, wykonuje się zimą cięcie prześwietlające i usuwa jeden lub dwa konary w środku rośliny. Trzeba dbać jedynie o zachowanie jasnej korony, wytwarzającej drewno owocujące. Gdy wzrost i plonowanie znacznie zahamują, można odmłodzić drzewo, ścinając je głęboko do starego drewna. Pigwa dobrze znosi silniejsze cięcie i szybko wybija nowe przyrosty. Ważne, by duże płaszczyzny cięcia, o średnicy 3-5 cm, zawsze smarować maścią ogrodniczą, która pobudza bliznowacenie.
Autor: Justyna Czerwieniec
Bibliografia:
- Bernat A. „ABC ogrodnictwa”, Reader’s Digest, Warszawa 2011, s. 276.
- Czikow P., Łaptiew J. „Rośliny lecznicze i bogate w witaminy”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, s. 263-264.
- Kawecki Zdzisław, Łojko Romuald, Pilarek Bolesław „Mało znane rośliny sadownicze”, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2007, s. 149-159.
- Mika Augustyn „Cięcie drzew i krzewów owocowych”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2006, s. 192.
- Mika Augustyn „Szczepienie i inne metody rozmnażania roślin sadowniczych”, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2014, s. 101-102.
- Prat Jean-Yves „ABC Sadownictwa”, wyd. Delta, s. 144-149.
- Schreiner Annette „Drzewa w ogrodzie”, wyd. Delta, s. 75.
- Schulz Bernd, Grossmann Gerd „Drzewa i krzewy owocowe”, wyd. Świat Książki, Warszawa 2004, s. 81-84.
