Cebula zwyczajna - właściwości, odmiany, metody uprawy i wymagania

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

- z dymki

W pierwszym roku uprawy uzyskuje się cebulę dymkę o średnicy 10–20 mm. Sadzi się ją dopiero w drugim roku, otrzymując właściwy plon. Nasiona na dymkę wysiewa się pod koniec kwietnia. Zazwyczaj po 100 dniach od siewu, po załamaniu szczypioru, zbiera się cebule. Dymkę przechowuje się w temperaturze 0°C, po czym na przełomie marca i kwietnia sadzi się na miejsce stałe w rzędy co 30 cm, a w rzędzie co 5–8 cm. Można prowadzić sadzenie od połowy września do połowy października na zbiór pęczkowy wczesną wiosną. Możliwe jest to jedynie w rejonach o łagodnych zimach, przeważnie na zachodzie Polski. Uprawa z dymki daje wyrównane cebule.

- uprawa ozima

Siew na uprawę ozimą wykonuje się w połowie sierpnia. Wysiana cebula po wytworzeniu 3–5 liści zimuje w polu pod śnieżną okrywą. W maju następuje wzrost cebul. Jest to dość zawodna metoda w porównaniu z uprawą z dymki ze względu na często występujące w Polsce mroźne zimy.

Zabiegi pielęgnacyjne

Do najczęściej wykonywanych zabiegów należy spulchnianie gleby oraz odchwaszczanie. Chwastów najczęściej pozbywa się ręcznie, 3–4 razy w ciągu wegetacji. Cebula bardzo źle rośnie na zachwaszczonym polu. Można również stosować herbicydy w międzyrzędziach. Dobrymi preparatami są Pendigan 330 EC lub Criptic 400 EC. Należy stosować się do zaleceń podanych w aktualnym „Programie ochrony roślin warzywnych”.

W uprawie amatorskiej czasem wykonuje się przerywanie cebul, usuwanie tych najsłabszych bądź chorych, pozostawiając 8–10 cm odległości między roślinami.

Zbiór

Termin zbioru zależy od metody uprawy. Cebulę z dymki zbiera się w lipcu, z rozsady – w sierpniu bądź wczesną wiosną, najpóźniej z siewu – na przełomie sierpnia i września. Zbiór na małych plantacjach prowadzi się ręcznie, na większych obszarach mechanicznie. Cebule wykopuje się, pozostawiając je na polu na 7–14 dni do obeschnięcia. Następnie zbiera się je z pola i dosusza ogrzanym powietrzem, tak aby po wyschnięciu łuski szeleściły. Po wysuszeniu obcina się szczypior na wysokości 3–4 cm.

Cebulę przechowuje się w 0°C na strychu, w przechowalni lub chłodni.

Choroby i szkodniki

Choroby: mączniak rzekomy cebuli, zgnilizna szyjki, fuzaryjna zgnilizna cebuli, bakterioza cebuli, alternarioza cebuli, antraknoza cebuli.

Szkodniki: niszczyk zjadliwy, śmietka cebulanka, miniarka cebulówka, piętnówki, wciornastki, chowacz szczypiorak, poskrzypka cebulowa, wgryzka szczypiorka, rolnice, udnica cebulówka.

Bardzo dobre nasiona cebuli do siewu oferuje ten sklep

Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia

Balcerzak J., Legańska Z., „Warzywnictwo”, Hortpress, 2000 r., str. 202–216
Biesiada A., Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, UWP, 2007 r., str. 303–315
Kopecka-Dobrakowska Z., Doruchowski R.W., Gapiński M., „Warzywnictwo”, PWRiL, 1999 r., str. 106–112
La Page R., Meudec G., „Abc warzywnictwa krok po kroku”, Delta, str. 39–42
Sikora E., „Ogród warzywny przy domu”, Hortpress, 2011 r., str. 107–108
Skąpski H., Dąbrowska B., „Uprawa warzyw w polu”, Wydawnictwo SGGW, 1994 r., str. 360–383
„Program ochrony roślin warzywnych 2014”, Hortpress
Grześkowiak A., „Nawożenie warzyw w uprawie polowej – Cebula zwyczajna”, Grupa Azoty (www.polifoska.pl)
„Katalog odmian warzyw i kwiatów 2014–2016 Polan”
„Odmiany cebuli zwyczajnej Spójnia”
„Odmiany cebuli zwyczajnej PNOS Ożarów”
„Tygodnik Rolniczy”, 26/2010, „Zebrać warzywa cz. 2”, str. 28