Kaczki mulardy – wszystko o chowie tej rasy mięsnej
Kaczka norowa (ohar) – doskonała do hodowli obok przydomowego stawu
Zobacz także
Warunki utrzymania
Ohary najchętniej zasiedlają brzegi mórz i słonych jezior. Niekiedy można spotkać je też na polach uprawnych – z reguły przebywają jednak nie dalej niż 2-3 km od zbiorników wodnych. Na założenie gniazda wybierają zazwyczaj tereny piaszczyste, porośnięte rzadką roślinnością, typową dla wydm. Ponieważ najlepiej czują się na otwartej przestrzeni, wymagają bardzo dużych wolier. Można trzymać je również luzem w ogrodzie, pod warunkiem, że będziemy podcinać im lotki, w przeciwnym razie z łatwością pokonają nawet wysokie ogrodzenie. Poza okresem lęgowym kaczki norowe są bardzo łagodne i dobrze odnajdują się w większych stadach. Aby zachować dobrą kondycję, koniecznie powinny mieć do dyspozycji duży zbiornik wodny – nie musi być on zbyt głęboki, ponieważ dorosłe ptaki nie nurkują. Warto pamiętać, że ohary również w okresie zimowym najchętniej przebywają na wodzie, dlatego należy zadbać, by przynajmniej część stawu pozostawała niezamarznięta. W okresie bardzo silnych mrozów zapewnijmy jednak ptakom dostęp do suchego pomieszczenia, wyłożonego grubą warstwą słomy i zabezpieczonego przed mrozem.
Żywienie
W naturze kaczki norowe żywią się drobnymi rybami, skorupiakami i owadami. Uzupełnienie ich diety stanowi świeża zielonka, najczęściej w postaci wodorostów oraz korzeni roślin wodnych. Dorosłe osobniki żerują na lądzie i w płytkiej wodzie, ponieważ z biegiem czasu zatracają umiejętność nurkowania, właściwą pisklętom.
W niewoli podstawą pożywienia zarówno kacząt, jak i ptaków dorosłych powinien być zooplankton – rozwielitki, oczliki i inne drobne skorupiaki. W okresie zimowym dietę starszych osobników warto wzbogacić śrutą i ziarnami zbóż: kukurydzą, pszenicą i jęczmieniem, oraz dodatkiem warzyw okopowych (marchew, buraki, parowane ziemniaki). Pisklętom prócz zooplanktonu podaje się natomiast jaja mrówek, ślimaki i rzęsę wodną. Warto zainwestować również w granulat dla drobiu wodnego, ponieważ gotowe mieszanki są najłatwiejszym sposobem na wprowadzenie zbilansowanej diety, potrzebnej zwłaszcza młodym osobnikom.
Rozmnażanie
Ohary są monogamiczne i łączą się na całe życie, dlatego warunkiem powodzenia w hodowli jest zakup ptaków, które same dobrały się w parę. W warunkach naturalnych podgorzelce gniazdują najczęściej w norach o głębokości 3-4 m, wykopanych przez inne lisy i króliki. W odpowiednio dużej norze może gniazdować do 5 samic. Ohary chętnie adaptują na kryjówki opuszczone budynki, jak również wydmy i wały nadbrzeżne porośnięte wysoką trawą. Jeśli zapewnimy im zaciszny kąt w wolierze – np. niską budkę, osłoniętą gałęziami krzewów – z pewnością założą w nim gniazdo. Jeżeli jednak nie znajdą bezpiecznego miejsca na ziemi, mogą gniazdować na drzewie.
Ohary wyprowadzają jeden lęg w ciągu roku. Kaczki wyścielają swoje nory puchem, wyrwanym z piersi, i suchą trawą. W tak przygotowanym gnieździe składają 7-12 białych jaj. Okres wysiadywania trwa 27-29 dni. Samica jest bardzo dobrą kwoką i wytrwale siedzi na gnieździe, podczas gdy samiec spaceruje w okolicy nory, pilnując swojej rodziny. Młode podgorzelce wykluwają się najczęściej w czerwcu. Pisklęta bardzo szybko osiągają samodzielność i wyruszają z rodzicami na żer, a już pierwszej wiosny po wykluciu łączą się w pary.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
Chinery M. (red.), „Zwierzęta i rośliny Europy”, MUZA S.A., Warszawa 1993 r., s. 73.
Estermann M.-T., „Kury, gęsi, kaczki. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009 r., s. 88-93.
Kożuszek R., „Modne piórka” [w:] „Kwietnik”, nr 8/2003 r., s. 52-54.
Busse P. (red.) „Mały słownik zoologiczny. Ptaki”, t. 2, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991 r., s. 18.
Sokołowski J., „Ptaki polski. Atlas”, WSiP, Warszawa 1977 r., s. 230.
Svensson L., ‘Ptaki. Przewodnik Collinsa”, wyd. Multico, Warszawa 2008 r., s. 22.
