Kukurydza cukrowa Złota Karłowa – słodka odmiana do uprawy amatorskiej
Zobacz także
Kukurydza cukrowa Złota Karłowa polecana jest przede wszystkim do uprawy amatorskiej w przydomowych ogródkach. Jej zastosowanie wynika m.in. z tego, że – z racji swojej karłowatości – wyrasta na roślinę niską i nie zajmuje dużo przestrzeni.
Opis
Choć prezentowana odmiana nie należy do wysokich (średnio osiąga ok. 1 m), to wyraźnie się rozkrzewia. Co najistotniejsze, jedna roślina jest w stanie wytworzyć na łodydze głównej co najwyżej trzy kolby o rozmiarze nieprzekraczającym od 8 do 12 cm. Jest jednak możliwe, że na jej odrostach pojawią się kolejne trzy (lub chociaż jedna). Jeśli chodzi o wygląd kolby Złotej Karłowej, to ulokowane na niej ziarna mają dosyć nieregularny kształt i ubarwiają się na mało intensywny odcień jasnej żółci. Gdy mowa o kolorach, to warto wspomnieć także o tym, że źdźbła tej odmiany zabarwiają się lekko antocyjanem, przez co przybierają charakterystyczny wygląd.
Jeśli zdecydujemy się na uprawę tej kukurydzy cukrowej, musimy pamiętać, że okres jej wegetacji trwa zaledwie trzy miesiące, a zatem roślina osiągnie dojrzałość użytkową bardzo wcześnie.
Uprawa
Aby uprawa Złotej Karłowej przyniosła zadowalające efekty, nasiona należy wysiać w przyspieszonym terminie, czyli po 20 kwietnia. Wtedy też kolby będą się nadawały do zbioru już w lipcu. Trzeba wziąć pod uwagę, że przy zachowaniu odpowiednich proporcji norma wysiewu wynosi ok. 30 kg/ha. 1000 sztuk ziaren uzyskanych z uprawy będzie ważyło ok. 200 g.
Nie zapominajmy również o delikatnym i płytkim spulchnianiu międzyrzędzi ani o odchwaszczaniu roślin – odpowiednia pielęgnacja wpłynie oczywiście na lepszą jakość plonu.
Wartość odżywcza
Warto zdać sobie sprawę, że kukurydza cukrowa stanowi niezwykle cenne źródło energii, ponieważ w 100 g jej ziaren znajduje się ok. 90 kcal. Poza tym Złota Karłowa jest bogata w cukier i błonnik oraz takie witaminy, jak A, B1, C czy PP, a także minerały, np. magnez, wapń, miedź, cynk, jod czy antynowotworowy selen.
Dagmara Deska
