Zięba - niezwykle śpiewny, drobny ptak występujący bardzo licznie w Polsce
Mysikrólik - poznaj najmniejszego ptaka licznie występującego w Polsce
Zobacz także
Mysikrólik (Regulus regulus) to najmniejszy ptak spośród tych, które można spotkać w Polsce. Wagą i wielkością ciała przypomina wręcz niektóre ptaki z rodziny kolibrów. Warto wspomnieć też o jego cesze charakterystycznej, czyli o jaskrawym pasie na głowie, przypominającym koronę. Stąd też wzięła się łacińska nazwa mysikrólika, która oznacza maleńkiego króla.
Występowanie
Jeśli chodzi o nasz kraj, to mysikrólik jest umiarkowanie licznym ptakiem lęgowym. Mimo wszystko można go spotkać na obszarze całej Polski, choć bardzo często wynika to z faktu, że przylatują do nas zimować osobniki w terenów bardziej wysuniętych na północ czy wschód Europy. Z kolei ptaki przebywające tutaj – nie zawsze, choć często – odlatują we wrześniu i październiku na południe lub zachód Europy bądź do północnej Afryki. Jeśli chodzi o ogólny areał lęgowy, to znajduje się on w całej strefie klimatu umiarkowanego ciągnącej się od Europy, przez całą Azję, aż po Japonię, a także w niektórych rejonach Ameryki Północnej. W przypadku tej ostatniej mysikróliki polecą zimować na południe kontynentu.
Charakterystyka
Ptaki te osiągają do 9 cm długości, a to praktycznie tyle, co koliber czarnogłowy. Również wagowo plasują się bardzo nisko – masa ciała jednego osobnika wynosi zazwyczaj ok. 4 g. Z kolei zimą, gdy mysikróliki szykują się do odlotów, przybywa im zaledwie 3 g tłuszczu – nigdy zatem nie przekraczają wagi ok. 7 g.
Dorosłe osobniki wyglądają prawie tak samo, a różni je jedynie kolor wspomnianej wcześniej korony na głowie. Tak też u samic jest ona cytrynowożółta, zaś u samców – żółtopomarańczowa, u obu jednak identycznie obwiedziona na czarno. Młode mysikróliki wyróżnia z kolei brak tej charakterystycznej cechy – ich głowa jest jednolicie oliwkowoszara. Wracając jednak do ptaków dorosłych, ich ciała są szarozielone, a brzuchy – białawe. Również oczy znajdują się na jasnym i jednolitym tle. Na ich skrzydłach z kolei widać czarne akcenty i wyraźne dwie pręgi. Charakterystyczne jest również spojrzenie mysikrólików, które wygląda na nieco błagalne i rzewne.
Warto też wspomnieć o specyficznym głosie tego ptaka – wzbija się on bowiem na wysokie tony i jednocześnie jest cichy, co sprawia, że starsi ludzie często w ogóle go nie słyszą.
Gniazdowanie
Choć mysikróliki są całkiem towarzyskie i mało płochliwe, to ich zwyczaje lęgowe nie są do końca zbadane. Wynika to z tego, że skrzętnie skrywają one swoje misternie budowane, i przy tym małe, gniazda, na które niezwykle ciężko natrafić. Niemniej jednak wiadomo, że mysikróliki preferują gęste bory ze świerkami i jodłami, zwłaszcza te w rejonach górskich. Spotkać je można jeszcze w borach mieszanych. W okresie polęgowym ptak ten przelatuje zaś stadami do zróżnicowanych typów lasów, a podczas wędrówek jest bardzo dobrze widoczny na otwartych terenach.
Co do samych gniazd, to są one budowane najczęściej w koronach drzew, w których mysikróliki przebywają najchętniej. Ciekawe jest to, że ptaki te zawieszają swoje twory na małych gałązkach tuż pod dużymi gałęziami poziomymi. Głównymi materiałami potrzebnymi do uwicia gniazda są mech, włókna roślinne oraz sierść i pióra, które je bardzo gęsto uściełają. Warto dodać, że gniazdo takie formowane jest w ten sposób, że jego brzegi zawijają się do środka, co ma dodatkowo chronić mysikróliki przed wiatrem, deszczem czy nadmiernym słońcem.
czytaj dalej...
