Czeczotka - hałaśliwy, niezwykle kolorowy ptak będący pod ochroną
Wróbel - licznie występujący ćwierkający ptasi mieszkaniec Polski
Zobacz także
Wróbel (Passer domesticus) to jeden z najbardziej znanych ptaków spotykanych w Polsce. Jego popularność wynika z tego, że jest on mało płochliwy i dosyć przyjacielski, więc chętnie zakłada gniazda w pobliżu ludzi. Z tego też powodu w ogólnym mniemaniu mylnie uważa się, że jest to najbardziej pospolity – obok gołębi – ptasi mieszkaniec Polski. Tymczasem prawda jest zgoła inna, ponieważ najliczniej spotykane w naszym kraju są zięby.
Występowanie
Ptaki te należą do osiadłych, a spotkać je można dosłownie na całym świecie, choć najchętniej zasiedlą oczywiście okolice zabudowań. Te nie są jednak warunkiem koniecznym, tak też wróble występują nawet na pustynnych oazach, za kręgiem polarnym czy na wyspach oceanicznych. Należy też dodać, że ostatnimi czasy zanotowano spadek ich liczebności w centrach dużych miast ze względu na coraz mniej sprzyjające warunki do życia. Nie znaczy to jednak, że wróble całkowicie zniknęły, raczej wycofały się do parków i na tereny o nieco bogatszym zadrzewieniu.
Charakterystyka
Wróble są dosyć małe – osiągają długość do 16 cm, a wagowo nie przekraczają 30 g. Jeśli chodzi o wygląd, to jest on różny u dorosłych osobników, a wszystko zależy oczywiście od płci. Dla wszystkich tych ptaków charakterystyczne jest jednak to, że często ich pióra wyglądają, jakby były roztrzepane, co wynika z ich dosyć luźnej struktury. Najbardziej typowe jest jednak wszystkim dobrze znane ćwierkanie.
Młode samce, mniej więcej na etapie opuszczania gniazda, są jeszcze bardzo podobne do samic. Odróżnia je jednak ciemny, a nie praktycznie biały, podbródek. W wieku ok. 2 miesięcy stają się one zaś już mocno podobne do dorosłych samców. Do pierwszego roku życia stabilizuje się również kolor ich tęczówek, które z kasztanowych zmieniają się w ciemnobrązowe. Dorosłe samce mają szary środek głowy, zresztą podobnie jak policzki. Te z kolei są jednolite, a nie – tak jak u mazurka – z czarną plamką. Poza tym na skrzydle mają one jeden biały pasek. Oprócz tego ich kark jest brązowy, kuper – szarobrązowy, policzki i spód ciała są białe, a na przedniej stronie szyi wyraźnie rysuje się czarny krawat. Ogólnie ich płaszcz jest niejednolity – łączy w sobie i rdzawe akcenty, i szare, i czarne. Jesienią jednak wszystkie te barwy stają się bledsze, ponieważ tłumią je płowe i białe zakończenia piór. Samice z kolei z wierzchu są szarobrunatne z ciemniejszymi plamami, a od spodu ich upierzenie jest brudnoszare.
Gniazdowanie
Co ciekawe, wróble stosunkowo najrzadziej na miejsce swojego gniazda wybierają drzewa. Wolą za to miejsca związane z budynkami – przestrzenie pod dachówkami, wszelkie otwory i wnęki. Czasami korzystają również z odkrytych gniazd znajdujących się w dzikim winie pokrywającym zabudowania bądź z gniazd bocianów czy oknówek. Jeśli chodzi o samą budowę swojego domu, to wygląda to tak, że wróble formują zazwyczaj ok. 3 m nad ziemią kulę z bocznym otworem wejściowym. Taka konstrukcja składa się ze słomy, korzonków, pierza, trawy oraz takich znalezisk, jak szmaty, sznurki czy kawałki papieru. Funkcję wyściółki pełnią zaś pióra.
Żywienie
Ptaki te przepadają za wszelkimi nasionami. Stadami często żerują też na kiełkach zbóż, czym mogą doprowadzić do poważnych szkód. Oprócz tego wróble przepadają za owocami, a nie pogardzą również okruchami, czy nawet odpadkami. Wiosną i latem chętnie wynajdują także owady, którymi karmią pisklęta. Tę ich działalność można więc uznać za w miarę pożyteczną, zwłaszcza gdy wyjadają szkodniki.
czytaj dalej...
