Pleszka - kolorowy ptak wędrowny łudząco podobny do kopciuszka
Gil - przyjazny ludziom ptak o delikatnym, melodyjnym śpiewie
Zobacz także
Gil (Pyrrhula pyrrhula) to piękny i przyjazny ptak z rodziny ziarnojadów. Zazwyczaj jest cichy, spokojny i nie rzuca się w oczy. Szczególnie latem bardzo ciężko go wypatrzeć, ale za to – jeśli się skupić – można usłyszeć jego smętny i delikatny śpiew. Dopiero zimą przestaje się kryć i gromadnie obsiada drzewa i krzewy w parkach czy ogrodach. W Polsce gile są objętą ścisłą ochroną gatunkową.
Występowanie
Ptaki te występują w aż dwunastu podgatunkach i najchętniej zasiedlają umiarkowaną strefę klimatyczną. Spotkać je można zatem w prawie całej Europie oraz na pasie ciągnącym się od Litwy po Japonię. Punktowe populacje znajdują się również na Kaukazie, w Turcji i Iranie. Ponieważ gile są tylko częściowo wędrowne, to bardzo często zimują w tych samych miejscach, w których mają swoje stanowiska lęgowe. Gdy jednak decydują się na wędrówkę, to i tak lecą najdalej na południe swojego areału albo tylko nieco poniżej jego granic. I tak też przykładowo zimą Polskę licznie odwiedzają gile ze Skandynawii.
Charakterystyka
Gile są tylko trochę większe od wróbli – osiągają długość ok. 17 cm i wagę do 30 g. Ich dzioby są krótkie i grube. Na głowie ptaki te mają charakterystyczne czarne czapki z piór, na równie ciemnych skrzydłach zaś widoczna jest biała pręga. Dorosłe osobniki mają również białe kupry, ale czarne ogony, i kolorowe piersi – te należące do samców są jaskrawoczerwone, natomiast samice mają o wiele jaśniejsze upierzenie w kolorze delikatnego różu lub beżu. Młode z kolei są całe szare i nie mają jeszcze wspomnianej czarnej czapki.
Śpiew gili najtrafniej można określić jako ciche zgrzyty przeplatane gwizdami. Co ciekawe, samce dają się bardzo łatwo podpuścić i można je zachęcić do kontynuowania arii cichym i delikatnym pogwizdywaniem. W okresie godowym od ptaków tych najczęściej usłyszy się odgłosy „phiu, phiu”.
Gniazdowanie
Ulubionymi miejscami tego ptaka są lite lub mieszane bory ze świerkami i jodłami. W zachodniej Europie jednak bardzo często zasiedla on lasy mieszane, parki i ogrody, gdzie będzie chociaż trochę iglaków. Chętnie przebywa też w okolicach jezior. Swoje gniazda gile tworzą dosyć nisko na dobrze osłoniętych gałęziach zarówno krzewów, jak i drzew, np. na świerkach, tujach czy jałowcach. Budują je z suchych gałązek, korzonków i drobnego chrustu, a wewnątrz wyściełają włosiem i mchem.
Żywienie
Gile najchętniej spożywają nasiona i pąki dziko rosnących roślin oraz jagody. Młode z kolei karmione są przede wszystkim świeżo dojrzałymi nasionami, jednak okazuje się, że przepadają one także za małymi pająkami. Latem ptaki te polują też na przeróżne owady. Warto dodać, że gile zaliczane są do podrodziny łuszczaków. Oznacza to, że są one w stanie wyłuskać dziobami ziarna z ich osłonek.
czytaj dalej...
