Obora uwięziowa – praktyczne porady dotyczące rodzaju stanowisk i uwięzi
Pomagamy dobrać odpowiednią oborę dla opasów
Zobacz także
Kojce dla cieląt
Kojce są miejscem odpoczynku i dokarmiania paszami treściwymi cieląt. Według rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 28 czerwca 2010 roku w przypadku utrzymywania cieląt w pojedynczych kojcach jego wymiary powinny wynosić:
- szerokość – co najmniej wysokość cielęcia w kłębie
- długość – co najmniej 1,1 długości ciała cielęcia
Cielętom powinno umożliwić się kontakt wzrokowy i fizyczny z innymi sztukami.
Gdy utrzymuje się młode w kojcach grupowych ich powierzchnia w przeliczeniu na jedną sztukę powinna wynosić co najmniej:
- 1,5 m2 dla cieląt do 150 kg
- 1,7 m2 dla cieląt 150 – 220 kg
- 1,8 m2 dla cieląt powyżej 220 kg
Konstrukcja kojców musi być odpowiednio wysoka, aby uniemożliwić wchodzenie dorosłym osobnikom. Cielęta mogą się za to wydostawać poprzez zrobione dla nich otwory w ścianach. Pasza zadawana jest w specjalnym do tego celu przeznaczonym korytku. Konieczne jest też zamontowanie poidła odpowiedniego dla tej grupy zwierząt.
Obory dla opasów uwięziowe
Obory stanowią tradycyjny sposób utrzymania bydła opasowego. Mogą się jednak sprawdzić tylko w przypadku niewielkich stad. Przeznaczanie ich dla krów z cielętami nie są dobrym rozwiązaniem. Cielęta luźno chodzące zanieczyszczają odchodami paszę i stanowiska legowiskowe. Dobrym rozwiązaniem może być wydzielenie im kojca, z którego mogą przechodzić do matek, gdy zostanie im otworzona bramka. Należy pamiętać o zakazie utrzymywania cieląt (do 6 miesiąca życia) na uwięzi. Obrządki w takim systemie są pracochłonne. Sprzątanie obornika najczęściej odbywa się ręcznie. Bydło mięsne przetrzymywane w oborach uwięziowych powinno mieć możliwość wyjścia na okólnik lub pastwisko co najmniej 2 razy w tygodniu.
W przypadku utrzymywania bydła opasowego na uwięzi wymiary stanowisk powinny odpowiednio wynosić:
Dla bydła opasowego do 300 kg:
- długość min. 1,3 m
- szerokość min. 0,8 m
Dla bydła opasowego powyżej 300 kg
- długość min. 1,45 m
- szerokość min. 0,95 m
Kojec dla buhaja rozpłodowego nie może być mniejszy niż 9 m2. Musi się on znajdować w innym budynku niż krowy z cielętami.
Przy oborach dla opasów powinny znajdować się wybiegi o utwardzonej powierzchni i z nachyłem do kanalika odprowadzającego gnojówkę do zbiornika.
Zwierzęta muszą mieć też stały dostęp do niezamarzniętej wody. Różne systemy ogrzewania mogą rozwiązać ten problem. W przypadku stawiania nowego budynku warto pod posadzką zamontować rury, w których woda będzie przepływać do termy. Obornik w ściółce będzie w naturalny sposób ogrzewał przepływającą wodę, która następnie trafi do poideł.
W oborach wolnostanowiskowych, z wyjątkiem systemu utrzymania na głębokiej ściółce, konieczne jest zamontowanie płyty obornikowej i zbiornika.
Bibliografia:
Dobkowski A., Staśkiewicz K., „Budynki dla bydła”, wyd. Agrosukces, Warszawa 2008 r.
Grodzki H. (red.), „Chów bydła mięsnego”, wyd. WWR, Poznań 2009 r.
Węglarz A. (red.), „Hodowla bydła”, wyd. AR, Kraków, 2003 r.
