Pszczoła kaukaska zachęca do hodowli swoim łagodnym usposobieniem!

Pszczoła kaukaska (Apis mellifera caucasica L.) jest hodowana w Polsce od ponad półtora wieku. Ze względu na niską wytrzymałość na mroźne zimy rasę tę poleca się do pasiek we wschodniej i centralnej części kraju, zwłaszcza na tereny o obfitym pożytku letnim.

Charakterystyka

Małe pszczoły o wyjątkowo długich języczkach (do 7,4 mm) mają ciemne ubarwienie i są pokryte krótkimi, jasnoszarymi włoskami. Rasę tę ceni się ze względu na jej łagodność i niską skłonność do rójki. Pszczoły kaukaskie często dopuszczają się jednak rabunków. Ponieważ wywodzą się z górskich terenów Kaukazu, cechują się dobrą odpornością na trudne warunki środowiskowe.

Zalety

Dzięki długim języczkom pszczoły kaukaskie bardzo dobrze zapylają koniczynę czerwoną i inne kwiaty, do których dostęp jest utrudniony. Najwyższą aktywnością i pracowitością cechują się latem, pożytki wczesne i późne wykorzystują natomiast słabiej. Przedstawiciele tej rasy latają nawet w niskich temperaturach, a podczas przeglądów nie schodzą z plastrów. Robotnice wytwarzają bardzo duże ilości kitu pszczelego (propolisu), który jest cennym surowcem, szeroko wykorzystywanym w produkcji leków – ma działanie przeciwgrzybicze, antybakteryjne i przeciwwirusowe.

Wady

Pszczoły kaukaskie są przystosowane do polskich zim gorzej niż pszczoły środkowoeuropejskie. Warunkiem dobrego przygotowania ich do zimowli jest dokarmianie rodzin, przeprowadzane w odpowiednim terminie, tak by zapobiec przerwom w czerwieniu. Pszczoły kaukaskie niechętnie korzystają z nadstawek, a zapasy składują na plastrach z czerwiem. Jego wychów bywa więc ograniczany nie tylko podczas przerw w dostępie do pożytków, ale również w okresie najobfitszego wziątku. Jest to zjawisko niepożądane tym bardziej, że pszczoła kaukaska wykazuje dużą wrażliwość na chorobę sporowcową (nosemozę), która poraża najdotkliwiej słabe – czyli mało liczne – rodziny.

Oprócz dbałości o obfitość czerwia ważnym elementem pracy w pasiece pszczół kaukaskich jest regularna wymiana matek. Zdrowotność pszczół i ich wytrzymałość na długie zimy można poprawić, wprowadzając do hodowli matki czystej rasy środkowoeuropejskiej. Nie należy krzyżować matek kaukaskich z trutniami krajowymi, ponieważ powstałe w ten sposób mieszańce wykazują większą skłonność do rabunków.

Ostatnim utrudnieniem, z którym spotykają się hodowcy pszczół kaukaskich, jest skłonność tej rasy do obfitego kitowania gniazd. Przeglądy uli nie należą do łatwych, ponieważ robotnice budują mostki, którymi łączą plastry. Pszczoły często kitują również wlot do ula, jego drożność należy więc systematycznie kontrolować.

 

 

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Gekeler W., „Pszczoły. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014 r., s. 94-95, 136-137.

Marcinkowski J., „Jak prawidłowo prowadzić pasiekę, Gospodarstwo Pasieczne „Sądecki Bartnik”, Nowy Sącz 2005 r., s. 111.

Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca”, cz. III, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 412-414.

Ostrowska W., „Gospodarka pasieczna”, PWRiL, Warszawa 2013 r., s. 218-226.

Szulc T. (red.), „Chów i hodowla zwierząt, UPW, Warszawa 2005 r., s. 548.

SPRAWDŹ SWOJĄ WIEDZĘ NA TEMAT POTENCJALNIE NIEBEZPIECZNYCH OWADÓW I PAJĘCZAKÓW!

[1/11] Jak nazywa się choroba najczęściej przenoszona przez kleszcze?

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki