Ule Dadanta – doskonałe domy dla silnych, pszczelich rodzin!

Zobacz także

Zalety i wady

Zasadniczą wadą konstrukcji ula Dadanta jest brak możliwości oddzielenia czerwiu od miodu, zwłaszcza przy pożytkach wczesnych. Nie da się również wymienić dennic po zimowaniu ani umieścić w ulu zapasów na wymianę miodu spadziowego. Kłopotliwe są też inne podstawowe zabiegi, takie jak miodobranie i zapobieganie rójkom.

Ul Dadanta mimo swoich wad ma więcej cech nowoczesności niż ul warszawski poszerzony. Niska ramka zachęca pszczoły do wczesnego gromadzenia zapasów w nadstawce, dzięki czemu łatwo można przygotować odkład oraz oddzielić matkę od miodni. Ponadto ze względu na mniejsze wymiary ramek przegląd ula jest sprawniejszy, a ryzyko zgniecenia pszczół mniejsze.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Gekeler W., „Pszczoły. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014 r., s. 32.

Janiszewski M., „Ule, sprzęt i budowle pasieczne”, PWRiL, Warszawa 2014 r., s. 87-91.

Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca”, cz. III, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 418-419.

Ostrowska W., „Gospodarka pasieczna”, PWRiL, Warszawa 2013 r., s. 23-25.

Szulc T. (red.), „Chów i hodowla zwierząt”, UPW, Warszawa 2005 r., s. 559-560.