Uprawa jęczmienia ozimego w pigułce - wymagania, siew, pielęgnacja i zbiór

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Przedplon

W uprawie jęczmienia ozimego bardzo dużą rolę odgrywa przedplon oraz jego termin zejścia z pola. Przełom lipca i sierpnia należy do najkorzystniejszego terminu zbioru przedplonów, ponieważ na początku w III dekadzie sierpnia można już zacząć siać jęczmień. W tych miesiącach dokonuje się zbioru: grochu, rzepaku ozimego, ziemniaka wczesnego i mieszanki strączkowych na nasiona. Ze względu na zagrożenie chorobami najgorszymi przedplonami dla jęczmienia ozimego są zboża, oprócz owsa i żyta. Żyto schodzi wcześnie z pola, a owies okazuje się bezpieczny fitosanitarnie dla roślin jęczmienia.

Uprawa roli

W zależności od zastosowanego przedplonu uprawa roli jest zróżnicowana. Po roślinach strączkowych lub zbożowych, które pozostawiają ściernisko, glebę najczęściej kultywatoruje się lub talerzuje. Ma to na celu zniszczenie pozostałości po przedplonie oraz wymieszanie go z glebą. W przypadku wczesnego siewu jęczmienia należy zrezygnować z pełnych upraw pożniwnych wraz z podorywką.

Jeżeli przedplonem są ziemniaki wczesne lub średnio wczesne, to po ich zejściu należy zebrać łęciny, a następnie zastosować gruber. W celu doprawienia wierzchniej warstwy roli należy użyć agregatu uprawowego. Następnie w taką glebę, bez odwróconej skiby, można zasiać jęczmień. Jeśli motylkowate wieloletnie były na polu przed wysianiem jęczmienia, to trzeba najpierw zniszczyć darń do głębokości 8 cm, a po kliku dniach zastosować orkę.

W warunkach posuchy należy użyć narzędzi kruszących. Ma to na celu doprawienie pola do siewu. Na zaperzonym polu najlepiej zastosować pogłębioną podorywkę, która wyora na powierzchnię rozłogi. Po przesuszeniu gleby należy wyciągnąć rozłogi za pomocą kultywatora o sprężystych łapach. W celu zwalczenia chwastów rozłogowych uprawę trzeba rozpocząć bardzo wcześnie i kilkakrotnie powtórzyć.

Siew

Jęczmień ozimy wysiewa się od I do II dekady września, dokładny termin siewu uzależniony jest od rejonu kraju. Na stanowiskach bardzo dobrych ilość wysiewu nasion powinna wynosić 130 kg/ha, a na stanowiskach słabych i przy opóźnionym siewie – 180 kg/ha. Osada ziaren na jednym metrze kwadratowym powinna wynosić 300–400 sztuk.

Nawożenie

Nawożenie fosforem i potasem zależy od wielkości uzyskiwanych plonów oraz zasobności gleby w przyswajalne formy tych pierwiastków. Wielkość dawek nawozów jest zależna od kompleksu glebowego i zasobności gleb w te pierwiastki. Nawozy fosforowo-potasowe najlepiej stosować pod orkę siewną w dawkach: 70–80 kg P2O5/ha i 80–110 kg K2O/ha. Na glebach odznaczających się małą zasobnością w przyswajalne formy fosforu i potasu należy dodać różnice bilansowe, które wynoszą do 60 kg P2O5/ha oraz do 40 kg K2O/ha.

W celu wzbogacenia gleby w azot należy dostarczyć go w ilości 40–120 kg N/ha. Podczas uprawy jęczmienia na glebach żytnich lub po zbożach można zastosować nawożenie w dawce do 120 kg N/ha. Dawka przedsiewna zastosowana na pole nie powinna przekraczać 20 kg N/ha, a na stanowiskach, gdzie rosły rośliny niezbożowe, nawożenie przedsiewne jest zbędne. Podstawową dawkę azotu dostarcza nawóz zastosowany w trakcie wznowienia wegetacji. Na wiosnę najlepiej wysiać do gleby ok. 80–100 kg N/ha, ale dawkę należy podzielić dwa terminy. Pierwsze nawożenie w czasie ruszania wegetacji powinno zawierać 2/3 dawki azotu, a następne 1/3 ilości dawki w fazie strzelenia w źdźbło. Można również zastosować 1/2 dawki bardzo wczesną wiosną, a resztę w fazie strzelania w źdźbło. Przy uprawie odmian browarnych jęczmienia ozimego dawki azotu powinny być zmniejszone i stosowane w całości w okresie wiosennym po ruszeniu wegetacji roślin.

Jeżeli jęczmień ozimy uprawiany jest na glebach o dobrej kulturze, to nie wymaga on jesiennego nawożenia azotem. Nadmierna ilość azotu w glebie może prowadzić do obniżenia jego zimotrwałości, a optymalne dawki pobudzają do silnego rozwoju system korzeniowy, co prowadzi do uzyskania wysokich plonów.

czytaj dalej...