Nawożenie jęczmienia jarego. Doradzamy właściwy dobór dawek i nawozów

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Przeważającą formą uprawy jęczmienia w Polsce jest jęczmień jary, którego udział w strukturze zasiewów wszystkich zbóż w roku 2012 wyniósł 13%. To o 8 % mniej w porównaniu do krajów Unii Europejskiej. Planowane zabiegi agrotechniczne, gwarantujące uzyskanie określonych cech jakościowych, są ściśle skorelowane z przeznaczeniem ziarna jęczmienia. Może być ono wykorzystane w produkcji pasz i przemyśle spożywczym (71% przeznaczenia 2012 r.) lub do produkcji słodu jęczmiennego (29% przeznaczenia 2012 r.).

Dobór odpowiednich odmian i różna wielkość dawek nawożenia azotowego to główne różnice w technologii uprawy jęczmieni browarnych i paszowych. W roku 2013 rolnicy mieli do wyboru 21 odmian jęczmienia jarego browarnego i 25 odmian jęczmienia jarego pastewnego.

Najważniejszy azot!

Poszczególne typy jęczmienia jarego mają inne wymagania co do nawożenia azotowego. Duża zawartość białka w ziarnie jęczmienia jarego jest niepożądana, ponieważ pogarsza wydajność i jakość ekstraktu. Im większy udział białka, tym mniejsza zawartość skrobi, a piwo mniej klarowne. Przenawożenie azotem wpływa niekorzystanie na ogólne wyrównanie ziarna. Podstawowym kryterium uprawy jęczmienia na cele paszowe jest plenność ziarna. Sposób nawożenia azotem (wielkość i podział dawek, terminy stosowania) z uwzględnieniem kierunku użytkowania jęczmienia jarego, przedstawiono poniżej.

Jęczmień jary browarny

Nawożenie jednorazowo przedsiewnie, dostosowane do konkretnych warunków uprawy;
Po okopowych (plon 4t/ ha) dawka 30- 40 kg N/ha;
Po zbożach (plon 4t/ ha) dawka 50- 60 kg N/ ha;
Po strączkowych- trudne do oszacowania. Stanowiska takie poleca się pod uprawę jęczmienia pastewnego.

Ziarno, uzyskane po przedplonach zbożowych, jest mniej wyrównane niż po okopowych. Charakteryzuje się wówczas mniejszym udziałem skrobi kosztem białka oraz dużym udziałem łuski.

Jęczmień jary pastewny

Jęczmień przeznaczony na cele paszowe wymaga wyższych, podzielonych dawek nawożenia azotowego. Dzięki temu, udział białka w ziarnie jest większy, a wiotka z natury słoma nie wylega. Zakres optymalnych dawek oscyluje pomiędzy 70 a 110 kg N/ha.

Pierwsza dawka: przed siewem (nie mniej niż 60% ogólnej dawki N);
Druga dawka: na przełomie krzewienia i strzelania w źdźbło. Wpływa na wydłużanie 3 międzywęźla i dokłosia;
Dodatkowe dokarmianie dolistne: roztwór mocznika i siarczanu magnezu. Powoduje dodatkowe zwiększenie plonu białka.

czytaj dalej...