Siew ogórków gruntowych - technika i termin
Uprawa ogórków gruntowych - szczegółowe porady
Zobacz także
Wymagania klimatyczne i glebowe
Kiełkowanie nasion następuje już przy temperaturze 15–18°C, najlepiej jednak wpływa na ten proces temperatura 20°C. Odpowiednia temperatura do wzrostu roślin to 20–25°C. Przy dłuższym utrzymywaniu się temperatur poniżej 10°C następuje zahamowanie wzrostu młodych ogórków, a długie utrzymywanie się chłodów 4–6°C może zniszczyć rośliny. W temperaturze 0°C młode rośliny zamierają. Kwiaty otwierają się dopiero przy 15°C, a pylniki zaczynają produkować pyłek przy 17°C.
Ogórek do prawidłowego rozwoju potrzebuje dużo ciepła, dużej zasobności gleby w wodę oraz wysokiej wilgotności powietrza. Wilgotność gleby powinna wynosić 65–85% polowej pojemności wodnej, powietrza natomiast 85–100 % wilgotności względnej. Należy pamiętać o utrzymywaniu odpowiedniej wilgotności wierzchniej warstwy gleby dla wykiełkowania siewek i rozwoju liścieni oraz liści właściwych. W innym przypadku kiełki mogą zamierać. W fazie do kwitnienia zapotrzebowanie na wodę jest stosunkowo niskie. Wzrasta ono w okresie kwitnienia aż do plonowania. Wtedy też ogórki mają wysokie wymagania wodne.
Ogórki rosną dobrze na stanowiskach zacisznych, osłoniętych przed wiatrem, lecz nie zacienionych. Wiatr powoduje obniżanie temperatury i zmniejsza wilgotność względną powietrza, może również wywracać pędy. Warto zastosować naturalne osłony, jakimi mogą być zboża czy kukurydza.
Odpowiednimi glebami pod uprawę ogórka są gleby zwięzłe, przepuszczalne, próchniczne, z dużą łatwością nagrzewania się. Roślina ta dobrze rozwijać się będzie na lessach, czarnoziemach, glebach piaszczysto-gliniastych lub madach o uregulowanych stosunkach wodnych. Nie zaleca się upraw na glebach ciężkich, zimnych i o wysokim poziomie wód gruntowych. Najlepszym odczynem gleby jest ten o pH=6,5–7. Co ciekawe, ogórek uprawiany przy niskim natężeniu światła oraz przy niskiej temperaturze powietrza produkuje często więcej kwiatów żeńskich.
Zmianowanie
Zalecane jest nieuprawianie na tym samym miejscu ogórka i innych dyniowatych po sobie nie częściej niż co 3–4 lata, doprowadzić to może do tzw. wyogórczenia. Dobrym przedplonem są rośliny z rodziny bobowatych, np. groch, fasola, bób – pomagają one dzięki bakteriom brodawkowym wiązać azot do gleby w formie przyswajalnej dla roślin. Można stosować również rośliny z rodziny kapustowatych lub zboża. Same ogórki są dobrymi roślinami na przedplon dla innych roślin ze względu na zabiegi pielęgnacyjne przez cały okres wegetacji.
Wymagania pokarmowe i nawozowe
Ogórki mają umiarkowane wymagania pokarmowe, niewystarczające jest jednak nawożenie organiczne, braki należy uzupełniać nawożeniem mineralnym.
- Azot (N) działa na wzrost wegetatywny ogórka. Nadmiar tego pierwiastka powoduje opóźnienie owocowania i obniżenie jakości przetwórczej ogórka – puste komory nasienne u kwaszonych ogórków. Niedobór natomiast objawia się jasnozielonymi i niewyrośniętymi liśćmi oraz cienkimi i słabymi pędami. Rośliny są zahamowane we wzroście.
- Fosfor (P) wpływa na jakość owoców, pobierany jest w początkowym okresie wzrostu w małych ilościach ze względu na niższą temperaturę. Dostarcza się go więc w całości na początku uprawy ogórka. Niedobór powoduje zahamowanie roślin we wzroście. Wyrastają drobne, sztywne, ciemnozielone liście. Opóźnione jest dojrzewanie owoców.
- Potas (K) wpływa pozytywnie na rozwój i wzrost korzeni oraz pędów, tworzenie zawiązków i kształt owoców. Największe zapotrzebowanie na ten składnik jest podczas kwitnienia rośliny. Niedobór objawia się zasychaniem brzegów liści, zniekształceniami owoców – u nasady niedorozwinięte, a u wierzchołka znacznie pogrubione. Nie zanotowano negatywnego wpływu nadmiaru potasu.
- Wapń (Ca) – ogórek ma małe zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Wystarczy jego ilość dostarczona wraz z nawozami fosforowymi. Wapń stosuje się częściej przy uprawie ogórka do poprawienia jakości gleby i zmniejszenia jej kwasowości.
- Magnez (Mg) korzystnie wpływa na wzrost i rozwój ogórków. Niedobór objawia się brunatnymi plamkami na brzegach liści i specyficznym unerwieniem liści – nerwy zielone o intensywniejszej barwie przy ogonkach.
- Mikroelementy – przede wszystkim żelazo, mangan, bor, molibden. Niedobór powoduje hamowanie wzrostu, obniżenie plonowania przez niedorozwój roślin.
- W jednym litrze gleby powinno się znajdować 55–80 mg N (NO3+NH4), 60–80 mg P, 175–250 mg K, 60–80 mg Mg oraz 1000–1500 mg Ca.
