Uprawa owsa – wyjaśniamy najważniejsze aspekty

1/7 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Ciekawe właściwości owsa

Owies zawiera saponiny, flawonoidy, witaminy B1, B2, E, D, karoten, gluten, tłuszcze oraz białko zasobniejsze w aminokwasy niż inne zboża. W porównaniu z pozostałymi zbożami jego ziarniak zawiera dość dużo tłuszczu łatwo strawnego, co daje mu wysoką wartość odżywczą i energetyczną, przy czym posiada mniejszą zawartość węglowodanów. Jest bogatym źródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, które pozytywnie wpływają na pracę serca, są to m.in. kwas linolowy, oleinowy i palmitynowy.

Wysuszona i posiekana słoma stosowana jest w problemach z tarczycą i hormonami, głównie estrogenem, w przeziębieniach oraz przy nadmiernym wysiłku fizycznym. Owies zawiera dużą ilość krzemionki i śluzów roślinnych, pomaga z tego względu w leczeniu schorzeń skórnych. Ponadto poprawia trawienie, chroni błonę śluzową przewodu pokarmowego oraz pomaga obniżać poziom złego cholesterolu i glukozy.

Może stanowić również dobry środek uspokajający, czasem nawet nasenny, gdyż ziarno zawiera alkaloid zwany aweniną, który daje właściwości relaksacyjne – pomaga także palaczom podczas rzucania palenia.

Uwaga alergicy! Nie należy spożywać owsa ani stosować go przy silnym uczuleniu na gluten.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa

Bibliografia:

Czarnocka A. (red.), „Program ochrony roślin rolniczych 2014”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r.

Gawrońska-Kulesza A. (red.), „Produkcja roślinna. Część 2”, WSiP, Warszawa 2013 r., s. 8–71

Grzebisz W. (red.), „Produkcja roślinna. Cz. III – technologie produkcji roślinnej”, Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 16; 108–124

Herse J. (red.), „Szczegółowa uprawa roślin”, PWN, Warszawa 1980 r., s. 125–142

Jasińska Z., Kotecki A., „Szczegółowa uprawa roślin. Tom I”, Wyd. Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 2003 r., s. 239–258.

Lopez M.T., Manez C., „Zioła – naturalne sposoby na różne dolegliwości”, wyd. Jedność, Kielce 2012 r., s. 108–109.

Ody P., „Wielki zielnik medyczny”, wyd. Debit, Bielsko-Biała 1999 r., s. 40.