Jesienny atak chowacza galasówka w uprawie rzepaku. Mówimy „nie” szkodnikowi!
Uwaga na mszycę kapuścianą w czasie kwitnienia rzepaku! Metody zwalczania szkodnika
Zobacz także
Mszyca kapuściana to owad z rzędu pluskwiaków, który powszechnie występuje w całym kraju. Z upodobaniem pasożytuje na rzepaku ozimym, nieco rzadziej na jarym, a także na innych roślinach z rodziny kapustowatych uprawnych i rosnących dziko. Ze względu na stosowanie kolejnych uproszczeń na plantacjach rzepaku oraz systematyczne ocieplanie klimatu, pola w okresie jesiennym coraz częściej atakowane są przez mszyce.
Opis owada
Mszyca kapuściana rozwija się w nieprawdopodobnie szybkim tempie, w ciągu roku powstaje kilka, a niekiedy nawet kilkanaście pokoleń. Na wiosnę, z wcześniej złożonych jaj na roślinach żywicielskich, wykluwają się bezskrzydłe samice, które rozmnażają się dzieworodnie. Formy uskrzydlone owadów pojawiają się latem, szczególnie w lipcu i sierpniu. Mają od 2 do 2,4 mm długości. Ich głowa, tułów i odnóża są ciemnobrunatne, skrzydła przezroczyste i długie, odwłok zielony, z ciemnymi plamkami. Ciało owada dodatkowo pokrywa słaby, woskowy nalot.
Mszyca posiada kłująco-ssący aparat gębowy, którego używa, by nakłuwać rośliny i wysysać z nich substancje odżywcze. Osobniki bezskrzydłe są nieco większe, zielonożółte, z dwoma rzędami ciemnych plamek na grzbiecie, a ich ciało pokrywa szarobiały lub lekko niebieskawy nalot woskowy. Na przełomie kolejnych miesięcy pojawia się pokolenie płciowe i po zapłodnieniu samice składają zimujące jaja.
Szkodliwość
Mszyca żeruje na rzepaku do jesieni, jednakże najbardziej szkodliwa jest latem, w okresach kwitnienia i zawiązywania owoców rzepaku. Pojawienie się owada w dużym stopniu uzależnione jest od warunków pogodowych, a przy masowym nalocie może prowadzić do sukcesywnego zamierania rośliny.
Mszyce pasożytują w zwartych koloniach, oblegają roślinę i wysysają z niej soki. Początkowo opanowują górną część pędu, potem zaś przenoszą się na pędy boczne i łuszczyny, by w efekcie końcowym opanować całą roślinę. Konsekwencjami żerowania mszyc jest zahamowanie wzrostu i prawidłowego rozwoju rośliny, kwiaty i łuszczyny często żółkną, nasiona nie wykształcają się, a osłabiona roślina jest znacznie podatniejsza na choroby.
Ochrona uprawy
Ochrona uprawy rzepaku polega przede wszystkim na starannym wykonywaniu prac agrotechnicznych, wyizolowaniu przestrzennemu uprawy od innych roślin kapustnych, wczesnym wysiewie nasion i ich zaprawie chemicznej, a w razie przekroczenia progu ekonomicznej szkodliwości, czyli dwóch kolonii mszyc na 1 m2, zastosowanie insektycydu.
Dodatkowo należy także systematycznie kontrolować uprawę przede wszystkim na obrzeżach i w czasie rozwoju łuszczyn.
Warto wiedzieć, że mszyca kapuścianka ma również naturalnych wrogów w postaci larwy i chrząszczy biedronek oraz drapieżnych larw much bzygowatych, które w sprzyjających warunkach pogodowych mogą znacznie zredukować występowanie szkodnika.
Zwalczanie chemiczne
Najlepszą porą do chemicznego zwalczania mszycy kapuścianki jest wrzesień lub okres zawiązywania się łuszczyn, czyli przełom maja i czerwca. Większość insektycydów zarejestrowanych do zwalczania jesiennych szkodników w rzepaku ozimym zawiera substancję ‒ deltametrynę. Do zwalczania tego owada można użyć środków pyretroidowych lub fosforoorganicznych, czyli: Bulldock 025 EC, Cyperkill Super 25 EC, Decis 2,5 EC, Fastac 100 EC, Karate Zeon 050 CS, Sumi- Alpha 050 EC, Sherpa100 EC, Talstar 100 EC, Danadim Progress 400EC, Dursban 480 EC, Reldan 400 EC, Decis Mega 50 EW, Agria-Deltametryna 2,5 EC, Decis 2,5 EC, Delta 50 EW, Khoisan 25 EC, Patriot 100 EC, Pirimor 500 WG.
Autor: Helena Kędra
Bibliografia:
Bereś P., „Atlas szkodników roślin rolniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 96-97.
Bereś P., „Cichy szkodnik – to mszyca” [w:] „Tygodnik rolniczy”, nr 33/2011 r., s. 21.
Budzyński W., Zając T., „Rośliny oleiste. Uprawa i zastosowanie”, PWRiL, Poznań 2010 r., s. 77-78.
Masternak H., „Atlas chorób i szkodników. Zagrażają roślinom w domu, na balkonie, w ogródku”, Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa 1999 r., s. 107.
Mrówczyński M. (red.), „Integrowana ochrona roślin”, tom II, PWRiL, Poznań 2013 r., s. 197-210.
Mrówczyński M., Wachowiak H., „Integrowana ochrona roślin przed szkodnikami – część pierwsza” [w:] „Wiadomości rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 26-27.
