Gągoł - ptak wyróżniający się złotymi tęczówkami i dźwięcznym świstem skrzydeł
Zobacz także
Wychów piskląt
Jest to proces dosyć ciekawy. Pisklęta pozostają w gnieździe przez zaledwie dzień od momentu narodzin. Następnie muszą zeskoczyć z dziupli, aby matka wabiąca je z dołu mogła je zaprowadzić nad wodę oddaloną nieraz o kilometr (chyba że gniazdo będzie się znajdowało bezpośrednio nad nią). Wydawać się może, że to niebezpieczne, ale tak naprawdę młode gągoły są do tego przystosowane. Mimo tego, że nieraz odbijają się od wielu gałęzi i spadają z impetem na ziemię, to nie dzieje im się przy tym nic złego, ponieważ są niezwykle lekkie, mocno obrośnięte puchem i posiadają wzmacniające worki powietrzne oraz błony pławne, które rozpościerają w trakcie lotu. Zatem po bezpiecznym lądowaniu samica prowadzi młode nad wodę, gdzie te mogą od razu popisać się ogromną samodzielnością i świetnymi zdolnościami nurkującymi. Po około tygodniu są one już całkowicie samodzielne. Latać umieją jednak dopiero po 55–65 dniach, a dojrzałość płciową osiągają po 2 latach. Ogólnie ptaki te są w stanie dożyć nawet 17 lat.
Żywienie
Gągoły podczas patrolowania zbiorników wodnych co jakiś czas zanurzają głowę pod wodę i wypatrują sobie pokarm, na który składają się drobne ryby i płazy, bezkręgowce i delikatne części roślin. W celu zdobycia pożywienia są w stanie zanurkować na głębokość do ok. 5 m, a łącznie pod wodą dadzą radę wytrzymać ok. 50 sekund. Warto dodać, że w ich wypadku nurkowanie nie należy wcale do najłatwiejszych czynności, ponieważ przeszkadza w nim bardzo gęste upierzenie. Zatem, aby zwiększyć swoją skuteczność, gągoły mocno przyciskają pióra do ciała, co sprawia, że pod wodę dostaje się wraz z nimi mniej powietrza.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Bejček V., Ptaki wędrowne. Leksykon przyrody, Warszawa 2004, s. 60–61.
- Kruszewicz A., Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2013, s. 47, 63, 66.
- Mały słownik zoologiczny: ptaki, t. 1, red. P. Busse, Warszawa 1990, s. 170–171.
- Sokołowski J., Ptaki Polski. Atlas, Warszawa 1988, s. 248–249.
- Svensson L., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa, tłum. D. Graszka-Petrykowski, Warszawa 2013, s. 42–43.
