Hodowla gęsi domowych – wszystko o przydomowym i przemysłowym chowie

Zobacz także

Przydomowy chów gęsi

Przydomowy chów gęsi, na niewielką skalę (przeważnie na własne potrzeby gospodarstwa) jest z kolei stosunkowo prosty i tani. Ptaki te dostarczają zdrowego mięsa, pierza, podrobów i nawozu. Są też stałym elementem gospodarstw agroturystycznych. Od szóstego tygodnia życia ptaki można żywić paszami własnymi, które w większości stanowią ziarna zbóż, świeże zielonki, siano, ziemniaki, marchew i buraki pastewne. W warunkach przydomowych gęsi mają nieograniczony dostęp do użytków zielonych. Latem i jesienią udział ziaren zbóż oraz dodatków pasz przemysłowych może być ograniczony.

Jednym z pierwszych wydatków na początku cyklu produkcyjnego, jakie hodowca musi ponieść, to zakup piskląt do odchowu. Pod koniec okresu lęgowego (lipiec ‒ sierpień) ceny są najniższe. Zakupione wtedy ptaki zostają ubite na przełomie listopada – grudnia. Pisklęta można zakupić z zakładów ubojowych. Mają one często podpisane umowy z fermami prowadzącymi stada reprodukcyjne i sprzedającymi jaja. Zakłady w celu pozyskania piskląt do sprzedaży korzystają z własnych wylęgarni. W komorze klujnikowej pisklęta są odkażane. Te słabe, z widocznymi wadami, z niewchłoniętym pęcherzykiem żółtkowym są odrzucane. Hodowca po zakończeniu tuczu sprzedaje gęsi do ubojni. Koszty produkcji są wysokie ze względu na znaczne zużycie paszy na kilogram przyrostu masy ciała gęsi w czasie tuczu.

Bibliografia:

Mazurkiewicz M. (red.), „Choroby drobiu oraz ptaków ozdobnych”, Wydawnictwo UWP, Wrocław 2008 r.

Dymnicka M., Sokół J.L. (red.), „Podstawy żywienia zwierząt”, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2001 r.

Sternm A. „Przydomowy chów drobiu”, wyd. Multico, Warszawa 2008 r.

Jankowski J. (red.), „Hodowla i użytkowanie drobiu”, PWRiL, Warszawa 2012 r.