Gęś białoczelna - opis, charakterystyka i zdjęcia

1/7 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Gęś białoczelna (Anser albifron) jest gatunkiem zajmującym obszar wokół biegunowy, należy do grupy ptaków przelatujących przez nasz kraj. Pojawia się w Polsce na wiosnę i jesienią. Jest typowym gatunkiem tundrowym. Populacja gęsi białoczelnych jest raczej stabilna, w ostatnich latach nawet zaczęto obserwować wzrost liczebności. Gęsi należą do rzędu blaszkodziobych i rodziny kaczkowatych.

Występowanie

Gęsi białoczelne gromadzą się w środowisku arktycznym i subarktycznym. Licznie występuje w Ameryce Północnej (na północy), na zachodzie Grenlandii oraz na północy Rosji.

Zajmuje obszary tundry, porośnięte trawą i turzycami, w pobliżu różnego rodzaju zbiorników wodnych. Preferuje zarośnięte stawy i brzegi rzek z pasmem przybrzeżnej roślinności.

W Polsce pojawia się wiosną i jesienią, przelatując stale przez te same miejsca. Preferuje zimowiska zlokalizowane w okolicy jezior i przymorskich zatoczek.

Gniazdowanie

Podczas przebywania w środowisku wokół biegunowym gęsi oczekują na stopnienie śniegu w tundrze. Spod okrywy śnieżnej po roztopach wyłaniają się trawy i turzyce stanowiące główny pokarm gęsi. Po pewnym czasie pojawiają się również młode pędy roślin. Gniazda zakładane są na wzniesieniach, w pobliżu innych gniazdujących par gęsi białoczelnych.

Gniazdo znajduje się bezpośrednio na ziemi, zbudowane jest w małym zagłębieniu, wyścielone gałązkami i puchem z klatki piersiowej oraz brzucha samicy. W klimacie tundry gęś białoczelna przebywa około 120 dni. W środowisku gniazdowania muszą znajdować się trawy, turzyce, skrzypy, wełnianka oraz mech. Wokół gniazd zazwyczaj znajdują się krzaki i niskie drzewa takie jak brzoza karłowata i wierzby.

Rozród

Samiczki osiągają dojrzałość płciową w wieku trzech lat, podobnie do innych gatunków gęsi. Jaja składane są w gniazdach w czerwcu (w korzystnych warunkach około 25 maja) w ilości 5-6 sztuk, są wysiadywane przez samicę 28 dni. Samiec i samica współpracują ze sobą podczas wysiadywania (samiec broni gniazda) i opieki nad młodymi. Na kilka dni przed wykluciem młodych samica przestaje pobierać pokarm i pozostaje w gnieździe.

Młode są zagniazdownikami, już po kilku dniach od wyklucia mogą pływać oraz żerować i sprawnie podążają za rodzicami. Bardzo szybko nabywają zdolność do lotu, nawet 40 dni od wyklucia. Rodzice pilnują młode do końca zimy, opuszczają gąsiątka dopiero podczas wiosennych odlotów.

Charakterystyka

Gęsi białoczelne mają szare upierzenie z ciemnymi pasami na brzuchu i białym ogonem. Jak sama nazwa wskazuje gęsi mają charakterystyczną białą plamę na czole. Oczy są ciemne z żółtą obwódką, dziób jest różowopomarańczowy, a nogi ciemnopomarańczowe. Młodzież nie posiada białej plamy na czole, a na brzuchu nie widnieją ciemne pasy. Dziób ma ciemnobrązowy kolor. Pisklęta są na grzbiecie szaro-brązowe, a brzuch jest brudno-żółty.

Gęsi białoczelne są mniejsze od gęgawy. Długość ciała wynosi około 75 cm, ważą od 1 do 3 kg. Występuje delikatnie zaznaczony dymorfizm płciowy, dotyczący wielkości. Samce są trochę potężniejsze. Rozpiętość skrzydeł sięga 160 cm.

Najdłużej żyjący zaobrączkowany osobnik miał 18 lat, natomiast średnia długość życia to około 2,4 lata.

czytaj dalej...