Rasy gęsi – opisujemy najchętniej hodowane gęsi w Polsce
Gęś zbożowa – gatunek dzikiej gęsi, niewymagający w przydomowej hodowli
Zobacz także
Ten duży ptak o łagodnym usposobieniu jest niezwykle odporny na trudne warunki środowiskowe – w stanie dzikim zamieszkuje północą Eurazję, a więc tereny o wyjątkowo nieprzyjaznym klimacie. Surowe warunki życia sprawiły, że gęś zbożowa ma niewygórowane wymagania w zakresie żywienia i utrzymania, co czyni ją jednym z gatunków łatwiejszych w hodowli.
Charakterystyka
Gęś zbożowa (Anser fabalis) występuje w pięciu podgatunkach, które różnią się wielkością. Najmniejszy z nich, A. f. rossicus, osiąga długość ciała 65 cm i rozpiętość skrzydeł 145 cm. Największy – A. f. middendorffii – dorasta do 90 cm przy rozpiętości skrzydeł 175 cm. Gęsi zbożowe osiągają wagę 1,7-3,9 kg, a samce różnią się od samic tylko większymi rozmiarami. Ubarwieniem gatunek ten przypomina gęgawę – wywodzące się z niego ptaki mają jednak nieco smuklejszą sylwetkę, a ponadto ciemniejsze skrzydła, grzbiety, pokrywy nadogonowe oraz sterówki.
Głowa gęsi zbożowej jest ciemnoszara z odcieniem brązu, krótsza niż u gęgawy szyja natomiast – jasnoszara. Pokrywy podogonowe mają biały kolor, białe są również pręgi na szyi i po bokach ciała oraz obrzeża lotek i piór w pokrywach naskrzydłowych. Czarny dziób każdego ptaka zdobi większa lub mniejsza żółta plama, a jego nogi są pomarańczowe, nie zaś różowe, jak w przypadku gęgawy. Pisklęta gęsi zbożowej mają oliwkowobrunatny puch, który na spodniej części ciała przybiera kolor żółty.
Występowanie i wędrówki
Gęś zbożowa odbywa lęgi w północnych rejonach Skandynawii, na Syberii, Islandii, Grenlandii i Spitsbergenie. Gniazduje na mokradłach i rozlewiskach w tundrze, tajdze, a niekiedy na obszarach subarktycznych. Po odchowaniu młodych ptaki przelatują do Europy Środkowej – od lutego do maja oraz od września do listopada można spotkać je na zachodnich i północnych terenach Polski. Niewielkie stada gęsi zbożowych docierają podczas swoich wędrówek aż do Hiszpanii, nad Morze Czarne, do południowych Chin i Japonii. Ulubionymi żerowiskami tych ptaków są pola uprawne, stąd drugi człon łacińskiej nazwy gatunku, który w dosłownym tłumaczeniu oznacza „z bobu”.
Warunki utrzymania
Gęsi zbożowe dobrze czują się na otwartej, zadarnionej przestrzeni, dlatego hoduje się je na przestronnych wybiegach ze swobodnym dostępem do zbiorników wodnych. Aby nie przelatywały przez ogrodzenie, po każdym pierzeniu należy przycinać im lotki. Ptaki te wykazują dużą odporność na surowe warunki zimą. Za schronienie przed śniegiem i wiatrem wystarczy im wiata, zabudowana z trzech stron. Ponadto lubią towarzystwo – choć są monogamiczne i dobierają się w pary na długie lata, najlepiej czują się w liczniejszych stadach. Tolerują inne gatunki gęsi, z gęgawą i berniklą kanadyjską mogą się nawet krzyżować.
czytaj dalej...
