Owce czarnogłówki - opis i charakterystyka rasy
Merynos polski – najpopularniejsza krajowa rasa owiec
Zobacz także
Merynos polski należy do owiec typu cienkorunnego. Dostarcza wełny bardzo dobrej jakości, choć użytkuje się go również w kierunku mięsnym. Jest najliczniej hodowaną rasą krajową i nadaje się do chowu we wszystkich regionach Polski oprócz terenów górskich.
Pochodzenie
Merynosy hodowano najprawdopodobniej już przed naszą erą. Pierwszym krajem europejskim, do którego sprowadzono owce tego typu, była Hiszpania. Popyt na jednolite, cienkie runo do wyrobu odzieży szybko zapewnił merynosom dominację w całej Europie. Wieloletnie prace hodowlane zaowocowały powstaniem licznych odmian krajowych, doskonale przystosowanych do warunków środowiskowych regionów, z których pochodzą.
Merynos polski wywodzi się od francuskiego merynoprekosa – wybitnie mięsnej rasy, krzyżowanej z owcami merynosowymi z Saksonii i Austro-Węgier. Po II wojnie światowej w polskich hodowlach wykorzystywano niemieckie merynosy mięsne, wirtemberskie merynosy krajowe i merynosy kaukaskie. Dzisiejszy merynos polski ma w sobie również domieszkę ras berrichon du cher oraz ile de France, które sprowadzono w celu polepszenia wydajności mięsnej rodzimych owiec.
Charakterystyka
Nasza krajowa odmiana merynosa charakteryzuje się średnio długim i dość szerokim tułowiem oraz głęboką, dobrze rozwiniętą klatką piersiową. Kończyny owiec są średnio wysokie i proste, choć dopuszczalna jest lekka szablastość tylnych nóg. Maciorki osiągają masę 60-70 kg, tryki – 100-120 kg. Większość osobników jest pozbawiona rogów.
Merynos polski należy do typu owiec o jednolitej okrywie wełnistej, nazywanej runem zamkniętym. Składa się ona ze słupków jednakowej budowy oraz równej długości i nie rozpada się podczas strzyży. Runo przyrasta o 7-8 cm rocznie – z tryków pozyskuje się 7-10 kg wełny, z maciorek zaś 5-6 kg. Wydajność runa sięga 49%, a jego włókna mają grubość 22-26 mikrometrów. Wysadność wełny (długość nierozciągniętego pasma) na podbrzuszu merynosa polskiego osiąga 60% wysadności wełny na jego grzbiecie. Runo obrasta tułów i głowę owcy aż po linię oczu, strzyże się również nogi powyżej stawów skokowych. Umaszczenie merynosa polskiego powinno być białe, ciemniejsze tony mogą pojawić się jedynie na nieowełnionych partiach ciała. Rzadziej występujące odmiany – merynosa polskiego w starym typie i merynosa polskiego barwnego – objęto programem ochrony zasobów genetycznych. Owce w typie barwnym mają umaszczenie czarne, rzadziej brązowe lub srebrne.
Plenność i płodność
Merynos polski należy do ras dojrzewających bardzo szybko. Maciorki przeznacza się do rozrodu już w pierwszym roku życia. Są dobrymi matkami – wykazują silny instynkt opiekuńczy i charakteryzują się dobrą mlecznością, a ponadto mają niewielkie potrzeby pokarmowe. Ich płodność ocenia się na 90%, plenność zaś wynosi ok. 135%.
Ze względu na asezonowość rui merynosy wykorzystuje się do produkcji jagniąt rzeźnych. Zarówno potomstwo czystej rasy, jak i pochodzące z krzyżówek z innymi rasami mięsnymi, cechuje się dobrymi przyrostami i dostarcza surowca wysokiej jakości. Mięso starszych merynosów ma intensywny owczy zapach i smak, silniejsze niż w przypadku owiec o rzadszej okrywie włosowej.
czytaj dalej...
