Koń śląski – ciężka, gorącokrwista rasa koni zaprzęgowych

Koń śląski jest jedną z najcięższych europejskich ras typu gorącokrwistego. Kierunki jego użytkowania obejmują pracę rolnictwie i transporcie. Ponadto konie śląskie układa się do jazdy wierzchem i przygotowuje do udziału w różnorodnych dyscyplinach sportowych: od powożenia po skoki przez przeszkody.

Historia

Koń śląski wywodzi się od ogierów oldenbursko-fryzyjskich i miejscowych, śląskich klaczy. Potomstwo tak dobranych par poddawano dalszemu krzyżowaniu ze starymi rasami pruskimi, a później również angielskimi.

Początki prac hodowlanych datuje się na 1890 r. Już 40 lat później koń śląski został doceniony przez rolników z Górnego i Dolnego Śląska jako zwierzę zaprzęgowe. Na przełomie XIX i XX w. konie śląskie krzyżowano z przedstawicielami ras: trakeńskiej, wschodniopruskiej, berberyjskiej, hanowerskiej i pełnej krwi angielskiej, dążąc do wyselekcjonowania zwierząt dużego kalibru, odpowiednich do pracy w przemyśle ciężkim, górnictwie i wojsku. Po II wojnie światowej pogłowie koni śląskich drastycznie zmalało, jednak dzięki działaniom Ośrodka Hodowli Koni Śląskich w 1955 r. wznowiono prace nad doskonaleniem wzorca rasy.

Hodowlę koni śląskich prowadziły nowo powstałe stadniny w Strzelcach Opolskich, Wojanowie, Strzegomiu, Koźlu, Książu i Drogomyślu. Na skutek przyjęcia w polskim rolnictwie wzorca konia małego i ekonomicznego w utrzymaniu, niektóre hodowle zaczęły krzyżować konie śląskie z przedstawicielami mniejszych ras, co doprowadziło do spadku liczby zwierząt czystej krwi. Konie oldenburskie, sprowadzone z RFN, krzyżowano również z końmi pełnej krwi angielskiej w celu uzyskania potomstwa o walorach sportowych – tak powstała odmiana konia anglośląskiego. Z czasem wyłoniły się dwa kierunki hodowli konia śląskiego: pierwszy dążył do zachowania wzorca starego typu, drugi miał na celu wyselekcjonowanie dużego konia wszechstronnie użytkowego.

Pokrój

Koń śląski starego typu cechuje się mniej wyrównanym pokrojem niż koń oldenburski. Zachował jednak zbliżony kształt głowy – dużej, kościstej, o lekko garbonosym profilu – oraz podobną masę ciała i wielkość. Ogiery osiągają wagę 720 kg, mają 160 cm wysokości w kłębie i obwód klatki piersiowej równy 200 cm. U klaczy wartości te wynoszą odpowiednio 700 kg, 158 cm i 197 cm. Na początkowym etapie hodowli konie śląskie przypominały przedstawicieli rasy wielkopolskiej. Najważniejsza różnica uwidaczniała się w budowie kośćca, który u tej pierwszej rasy jest solidniejszy. Koń śląski ma długą, mocną szyję i tułów wpisany w prostokąt, z szerokim grzbietem, dość stromymi łopatkami, dobrze związanymi lędźwiami i łagodnie wklęsłą słabizną. Jego klatka piersiowa jest głęboka, zad szeroki i prosty bądź łagodnie ukośny, a nogi silne i stosunkowo krótkie, o szerokich nadpęciach i zdrowych stawach.

Nowy typ konia śląskiego cechuje się dłuższą szyją, bardziej skośną łopatką i bardziej spadzistym zadem niż przedstawiciele starego typu. Umaszczenie koni śląskich jest różnorodne – najczęściej spotyka się osobniki gniade (78,5%), dużo rzadziej kare (19,5%), kasztanowate stanowią tylko niewielki odsetek pogłowia (2%). Możliwe jest również występowanie osobników siwych.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki