Koń lipicański - charakterystyka i hodowla rasy

Koń lipicański Konie lipicańskie

Konie lipicańskie znane są przede wszystkim ze spektakli Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu. Świetnie radzą sobie jako aktorzy pokazów dotyczących klasycznych stylów jazdy, ale odnoszą też sukcesy w jeździe w zaprzęgu. Łatwo uczą się figur tak zwanej szkoły nad ziemią, jak lewada, pasada czy kurbeta.

Pochodzenie i specyfika rasy

Nazwa  konia lipicańskiego została zaczerpnięta od słoweńskiej Lipicy – majątku założonego w XVI wieku, w którym próbowano poprzez odpowiednie krzyżowanie koni rasy iberyjskiej. Są niewysokie – wzrost w kłębie dorosłego osobnika waha się w przedziale 148-158cm. Ich umaszczenie najczęściej jest siwe, tylko niektóre zwierzęta przyjmują lekki odcień gniady lub kary. Lipicany zachowały cechy swoich iberyjskich przodków – podobnie jak one mają garbonosy profil, wysoką, mocną szyję i wysoką akcję przednich nóg. Największa populacja tej rasy występuje obecnie w Piber w Austrii, gdzie znajduje się państwowa stadnina hodująca konie dla Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu. Wdzięczne, ładnie wyglądające i szybko uczące się koniki lipicańskie często występują w różnego rodzaju przedstawieniach, spektaklach i pokazach.

Żywienie

Odpowiednio dobrany pokarm i ilość wody są niezbędne do prawidłowego rozwoju i dla zachowania zdrowia konia. Aby określić jak wiele jedzenia potrzebuje zwierzę, należy określić poziom jego aktywności, i wielu innych czynników. Dodatkowe porcje jedzenia podajemy tym osobnikom, które pracują lub trenują, mając na względzie ich wiek, płeć, masę ciała, wielkość związana z rasą, porę roku i panujące warunki atmosferyczne, użytkowe przeznaczenie konia czy plany co do jego rozrodu, należy również pamiętać o tym, że klacze karmiące mają zwiększone zapotrzebowanie na białko w czasie pierwszych trzech miesięcy laktacji.

Koniom gorącokrwistym, do których należy koń lipicański, należy podawać taką dawkę kaloryczną, aby wyrównać wszystkie straty energetyczne, nie może jednak przekraczać zapotrzebowania, nadmiarowe jedzenie zacznie zalegać w układzie pokarmowym konia, prowadząc do jego przeciążenia i może obciążać układ krwionośny. Pokarm należy podawać w małych dawkach co najmniej 3 razy dziennie, w regularnych odstępach czasu. Porcja jedzenia dla konia powinna się składać zarówno z treściwej paszy skoncentrowanej jak i paszy objętościowej (na przykład sieczka, siano), która ułatwia połykanie i zapewnia jego idealne przeżucie. Zapotrzebowanie na siano stanowi prawie 1% masy ciała konia, a zapotrzebowanie na karmę suchą to około 3% jego masy, z tym że połowę przewidzianego siana należy podać w czasie karmienia wieczornego. Należy jednak pamiętać, żeby pojedynczy posiłek nie przekraczał masy 2 kilogramów. W planie treningowym zwierzęcia należy uwzględnić, że po zjedzeniu nie powinno podejmować żadnych działań przez 1,5 godziny.

Komponując dzienną dawkę pokarmu dla konia trzeba wziąć pod uwagę zapotrzebowanie naszego pupila na składniki mineralne, które są kluczowe dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania organizmu, pełnią funkcje budujące, są składnikami enzymów i hormonów. Największy problem jest z dostarczeniem zwierzęciu związków wapnia i fosforu. Niedobór tych składników może być bardzo groźny - prowadzi do anomalii rozwojowych kości. Nadmiar jednak pogarsza przyswajanie innych związków mineralnych. Żeby maksymalnie wykorzystać te składniki z paszy, należy podawać je z witaminą D. Trzecim ważnym dla rozwoju składnikiem jest żelazo. Zwierzęta raczej go nie wydalają, więc należy je podawać tylko w przypadku zaobserwowanych zmian w zachowaniu konia, takich jak ospałość, wzmożone oddychanie i silniejsze niż zwykle reagowanie na bodźce. Niedobór żelaza może być wynikiem robaczycy lub poważnych zranień. Aby sierść i kopyta  były zdrowe i ładnie wyglądały w diecie konia powinien znaleźć się cynk. Zapotrzebowanie na ten składnik powinno zostać zaspokojone przez pasze naturalne czy wypasanie na pastwisku, należy jednak zwiększyć ich procentową zawartość w standardowej dawce pokarmu jeżeli zauważymy utratę sierści, łuszczenie skóry lub zmiany wokół pyska.

Pojenie

Koń potrzebuje w ciągu dnia nawet 40 litrów wody, a zapotrzebowanie to może wzrosnąć przy wysokich temperaturach. Poić należy rano i przed każdym posiłkiem, a w czasie upałów organizować dodatkowe pojenia w ciągu dnia. Osobniki, które ciężko pracują bądź trenują, należy  poić również w nocy, aby zmniejszyć ich zapotrzebowanie na wodę w ciągu dnia, a co za tym idzie, zmniejszyć pocenie. Zgrzanemu, zmęczonemu koniowi nie można podawać wody przez mniej więcej godzinę od zakończenia aktywności.  Optymalna temperatura wody to 12 stopni Celcjusza dla dorosłych i 16 stopni Celcjusza dla źrebiąt. Jeżeli jest to konieczne, można pozwolić zwierzęciu wypić zimniejszą wodę, ale tylko w bardzo małych porcjach.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki