Najgroźniejsze choroby królików. Opisujemy objawy i sposoby leczenia

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Choroby pasożytnicze

Świerzb uszny. Objawia się silnym świądem, drapaniem okolic głowy, potrząsaniem łbem. Leczenie polega na miejscowym zakraplaniu do przewodów słuchowych środka przeciwświerzbowego lub podawaniu preparatów w iniekcji podskórnej.

Świerzb skórny. Występuje rzadko. Charakteryzuje się wystąpieniem strupów na całym ciele. Przebiega z intensywnym świądem. Sierść królika staje się pozlepiana wysiękiem z uszkodzonej skóry.

Roztocza, wszy, pchły. Nie są bardzo powszechne. Nie mają też większego znaczenia dla zdrowia królików za wyjątkiem pcheł, które u dzikich przedstawicieli tego gatunku mogą przyczyniać się do szerzenia myksomatozy. Wszystkie pasożyty można zwalczać odpowiednimi preparatami.

Choroby królików dotyczące układu krążeniowo – oddechowego

Zaliczamy tu głównie choroby o etiologii bakteryjnej. Najpopularniejszym czynnikiem zakaźnym u królików jest Pasteurella multocida wywołująca chorobę nazywaną pasterelozą. Może dotyczyć tylko górnych dróg oddechowych. Wtedy objawami są katar, wyciek z oczu i niewielka duszność spowodowana obrzękiem błony śluzowej nosa. Przewlekła postać sięga głębiej i powoduje ropne zapalenie płuc, ucha środkowego oraz narządów jamy brzusznej. Trzecią możliwą postacią pasterelozy jest enzootyczne zapalenie płuc. Często początkowo niegroźną chorobę wikłają inne drobnoustroje doprowadzając do poważnych zaburzeń i upadków. Głównymi objawami jakie można zaobserwować są śluzowy wypływ z nosa, kaszel, ubrudzenie okolic nozdrzy i pozlepiana sierść na łapach. W dużych fermach zaleca się likwidację chorych osobników.

Choroby królików dotyczące układu pokarmowego

Możemy tu wyróżnić zaburzenia na tle bakteryjnym, pasożytniczym i te o nieznanej etiologii. Choroby wirusowe nie mają większego znaczenia w chowie królików.

Choroby bakteryjne. Jedno z najgroźniejszych zakażeń powodowane jest przez drobnoustroje E.coli. W zależności od szczepu choroba przebiega różnie. Toksyny pewnych szczepów powodują zwiększone wydzielanie płynu do jelit, ale nie uszkadzają tkanek. Inne natomiast są mocno inwazyjne, niszcząc nabłonek przewodu pokarmowego. Niektóre szczepy produkują cytotoksyny odpowiedzialne za wystąpienie zatruć pokarmowych i powodują krwotoczne zapalenia z licznymi upadkami. U króliczych osesków biegunka na tle E.coli występuje dość często. Cierpią na nią młode w wieku do 2 tygodnia życia. Zwierzęta leczy się antybiotykami doustnymi. U odsadzonych królików jest to jedna z najczęstszych chorób przewodu pokarmowego. U nich obserwuje się spadek apetytu, utratę masy ciała, wodniste biegunki, odwodnienie i w końcu wyniszczenie. Liczba upadków śmiertelnych uzależniona jest od rodzaju szczepu wywołującego zakażenie. Do bakterii wywołujących choroby przewodu pokarmowego królików zalicza się także Clostridium wywołujące enterotoksemię i chorobę Tyzzera.

Choroby pasożytnicze. Najistotniejsze inwazje powodują kokcydia. Jest wiele rodzajów tych pierwotniaków i od danego typu zależy charakter objawów i straty w chowie. Umiejscawiają się w różnych odcinkach jelita. Mogą być odpowiedzialne za zahamowania wzrostu, brak apetytu, spadek masy ciała, silne biegunki i upadki. Leczenie polega na stosowaniu preparatów kokcydiostatycznych i przede wszystkim zachowaniu higieny chowu. Pierwotniaki te namnażają się w wilgotnej ściółce, więc ważne, aby króliki znajdowały się w pomieszczeniach czystych i suchych. Pasożytami wywołującymi już mniejsze straty są wiciowce, tasiemce i nicienie.

czytaj dalej...