Nawożenie pomidorów bez tajemnic!

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Trudno wyobrazić sobie pyszne kanapki bez dodatku pomidora. Jakże uboga byłaby włoska kuchnia, gdyby nie to soczyste warzywo. W warunkach naszego kraju, by osiągnąć zadowalające plony, konieczne jest nawożenie pomidorów, zwłaszcza w przypadku mniej zasobnych w składniki odżywcze gleb. Może się okazać, że w naszym ogródku wystarczające będzie zastosowanie nawozu naturalnego. Jednak niektóre podłoża trzeba będzie wspomóc środkami mineralnymi.

Przedplon

Pomidorom służy każdy rodzaj przedplonu, z wyjątkiem uprawy po innych roślinach z rodziny psiankowatych, gdyż bezpośrednie sadzenie po nich mogłoby prowadzić do zakażeń wirusami wywołującymi choroby. Wspomnieć należy przy okazji o tym, że pomidory nie powinny być sadzone po ziemniakach lub w ich sąsiedztwie. Powodem jest zagrażająca im zaraza ziemniaka, która z upraw ziemniaków często przedostaje się na pomidory.

Rośliny, po których z powodzeniem można posadzić pomidory, to cebula, buraki cukrowe lub ogórki, a także nawozy zielone. Możemy także uprawiać pomidory po pomidorach, jednak nie dłużej niż w ciągu czterech następujących po sobie lat.

Nawożenie mineralne

Podstawą do opracowania strategii nawożenia jest przeprowadzenie analizy składu chemicznego gleby. Optymalne warunki, to zawartość azotu (na jeden litr gleby) w granicach od 90 do 120 mg, potasu od 200 do 250 mg, fosforu od 60 do 80 mg, wapnia od 600 do 1200 mg oraz magnezu od 50 do 80 g. Oczywiście wykonanie analizy w przydomowym ogródku jest nieopłacalne. Na szczęście obserwacja uprawy pozwoli nam wyciągnąć wnioski, gdyż niedobór pierwiastków ma swoje objawy. Zbyt mała zawartość fosforu hamuje wzrost roślin, powoduje jej fioletowe przebarwienia oraz opóźnia proces dojrzewania pomidorów. Brak potasu skutkuje tym, że owoce nie są dostatecznie czerwone i dojrzałe, a łodygi zbyt słabe, by utrzymać ich ciężar.

Sugerowane dawki dla gleb o średniej zasobności w składniki pokarmowe:

Azot – od 120 do 150kg/ha
Fosfor – od 80 do 100 kg/ha
Potas – od 150 do 200kg/ha

Ogólne zasady nawożenia mineralnego:

Zwiększoną dawkę fosforu kosztem zmniejszonej dawki azotu stosujemy przy uprawie pomidorów z siewu.
Zwiększone dawki wapnia i magnezu stosujemy w przypadku odmian szklarniowej i wielkoowocowej pomidora.
Uprawa przemysłowa rządzi się swoimi sprawami. W jej przypadku stosuje się zmniejszoną dawkę azotu i większą porcję potasu.
Stosunek azotu do potasu i fosforu na glebach mniej zasobnych powinien wynosić 2:2:3, a łączna dawka składników nie może przekraczać 600kg/ha.
Zwiększenie dawek jest konieczne także w przypadku stosowania nawadniania. Wówczas ilość składników powinna być większa o 1/3.
Obniżenie dawki do łącznej wartości 200 kg azotu, fosforu i potasu na hektar stosujemy, gdy w roku poprzedzającym uprawę nawoziliśmy glebę obornikiem.

Wapnowanie

Optymalne pH gleby pod uprawę pomidora powinno zawierać się w przedziale od 6 do 6,5. Jeśli środowisko jest zbyt kwaśne, konieczne będzie przeprowadzenie wapnowania. Najlepsze jest zastosowanie w tym celu węglanu wapnia w dawce 1t/ha. Zabieg trzeba przeprowadzić jesienią, gdyż pomidory źle reagują na glebę świeżo wapnowaną.

Wysokiej jakości nasiona pomidorów do siewu kupisz tutaj

Bibliografia:

Biesiada A, Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, wyd. II, UWP, Wrocław 2007 r., s. 365-367.

Dobrakowska-Kopecka Z., Doruchowski R., Gapiński M., „Warzywnictwo. Podręcznik dla techników rolniczych”, PWRiL, Warszawa 1999 r., s. 81-83.

Kołota E., Orłowski M., „Uprawa warzyw”, wyd. „Brasika”, Szczecin 1993 r., s. 115-116.

Legańska Z., Balcerzak J., „Warzywnictwo. Podręcznik dla uczniów techników i policealnych szkół ogrodniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2000 r., s. 225-226.

Polese J.-M., „Pomidory. Odmiany i uprawa”, wyd. RM, Warszawa 2008 r., s. 66.

Skąpski H., Dąbrowska B., „Uprawa warzyw w polu”, wyd. SGGW, Warszawa 1994 r., s. 406-407.