Przycinanie pomidorów – zabieg konieczny czy zbędny? Dowiedz się!

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Jeśli marzą nam się krzewy pomidorów obrodzone w aromatyczne, duże i smaczne owoce, musimy pamiętać o prawidłowej ich pielęgnacji. Rośliny, w zależności od sposobu uprawy, wymagają przycinania – usuwania pędów bocznych, liści, czy rzadziej – wierzchołków wzrostu.

Cięcia pomidorów stosujemy zazwyczaj w uprawie polowej, u odmian karłowych i wysoko rosnących, choć w uprawie towarowej u odmian karłowych często rezygnuje się z tego zabiegu. Krzewów odmian samokończących nie przycinamy, gdyż i tak przestają rosnąć po osiągnięciu określonego wzrostu i liczby kwiatostanów. Nie przycinamy również pomidorów drobnoowocowych (typ cherry, koktajlowe). Wyjątkiem jest usunięcie kilku niepotrzebnych bocznych pędów.

Cel przycinania pomidorów

Cięcie pomidorów pozwala na przyspieszenie terminu zbioru, zwiększenie dostępu światła do dolnej części krzewu, a co za tym idzie osuszenia roślin i poprawienia ich wietrzenia. Ponadto prawidłowo przycinając rośliny, zmniejszamy masę wegetatywną (pędów i liści) na rzecz zwiększenia liczby kwiatów i owoców, a także ich wielkości i masy.

Cięcie i prowadzenie roślin

Pomidory możemy prowadzić na 1, 2 lub rzadziej – na 3 pędy, w zależności od sposobu prowadzenia rośliny wykonujemy różne cięcia. Pamiętajmy, że stosując uprawę na 2–3 pędy, opóźnia się termin zbioru owoców. Prowadząc pomidory jednopędowo, zostawiamy wyłącznie pęd główny, natomiast wszystkie boczne, które wyrastają z kątów liściowych, wycinamy. Przy uprawie na 2 pędy oprócz pędu głównego pozostawiamy pęd, który wyrasta bezpośrednio pod pierwszym gronem. Z kolei na 3 pędy pozostawiane są: pęd główny, pęd odziomkowy, rosnący z kąta pierwszego liścia oraz pęd wyrastający pod pierwszym gronem. Cięcia najlepiej prowadzić po południu, ponieważ rany po zabiegach będą wówczas szybciej się goić.

Pomidory wysoko rosnące ogławiamy, ucinając pęd główny nad ostatnim kwitnącym gronem i pozostawiając 2–3 liście nad nim, aby go cieniowały. Zabieg ten wykonujemy zwykle w produkcji wiosennej na 7 tygodni przed planowanym zbiorem, w szklarni koło połowy maja, a w produkcji jesiennej w połowie września. Jeśli chcemy przyspieszyć koniec uprawy przedłużonej, to musimy skończyć ogławianie do połowy sierpnia.

Zabiegi cięcia pomidorów uprawianych w szklarni sprowadzają się przede wszystkim do uszczykiwania pędów bocznych lub ich wyłamywania. Pędy te bowiem cieniują liście i owoce, będąc konkurentem w pobieraniu wody i składników mineralnych. Zmniejszenie ich masy pozwoli na uzyskanie lepszej jakości, smaczniejszych i większych owoców.

Jeśli stosujemy wszelkiego rodzaju narzędzia, np. nóż lub sekator, pamiętajmy o uprzednim odkażeniu ich. Rany po zabiegach przycinania są doskonałą drogą dla wszelkich patogenów. Do odkażenia wystarczy denaturat. Warto także przed cięciem pomidorów założyć rękawiczki, gdyż dotykanie pędów z włoskami może być nieprzyjemne dla delikatnej skóry dłoni.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa

Bibliografia:

Frąszczak B., „Zadbajmy o pomidory” [w:] „Działkowiec”, nr 6/2010 r., s. 54.

Kołota E., Orłowski M., Biesiada A., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., s. 370–371.

Legańska Z., Balcerzak J., „Warzywnictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2000 r., s. 157–161.

Pudelski T. (red.), „Uprawa warzyw pod osłonami”, PWRiL, Warszawa 2002 r., s. 155.

Wysocka-Owczarek M., „Jak pielęgnować pomidory w uprawach pod osłonami. Cz. II” [w:] „Hasło Ogrodnicze”, nr 3/2000 r.