Sadzenie pomidorów. Przedstawiamy krótki poradnik

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Popularność tego warzywa jest ogromna z uwagi na jego szerokie zastosowanie. Doskonale sprawdza się na surowo jako dodatek do kanapek i sałatek, ale także w przetworzonej formie jako sok i przecier, będący bazą zup i sosów. Choć w sezonie ceny pomidorów nie są zbyt wygórowane, warto posadzić je w przydomowym ogródku z uwagi na dwa fakty – po pierwsze będą zdrowsze, a po drugie łatwo dostępne i sukcesywnie dojrzewające.

Metody uprawy

W naszych warunkach w zdecydowanej większości przypadków pomidory uprawia się metodą z rozsady. Innym sposobem jest siew bezpośrednio do gruntu, ale nie cieszy się zbyt dużą popularnością, zwłaszcza w uprawie amatorskiej. Rozsada produkowana jest pod osłonkami.

Przygotowanie rozsady polega na wysianiu nasion do skrzynek umieszczonych w szklarni lub inspekcie, gdyż kiełkowania można spodziewać się dopiero w optymalnych warunkach – przy temperaturze minimum 20 i raczej nie więcej niż 25°C. Wówczas nasiona wykiełkują po kilku dniach (około 4-5, a w skrajnych przypadkach do tygodnia). Najlepszy czas na przygotowanie rozsady to przełom marca i kwietnia. Średnio, z jednego grama nasion otrzymuje się do nawet dwustu sztuk sadzonek.

Ważne jest, by po wschodach zmniejszyć temperaturę i utrzymywać ją na poziomie 15-18°C. Kiedy rośliny rozłożą liścienie i pojawią się małe listki, siewki pikujemy do doniczek o średnicy 8-10 cm. Inną opcją jest ich bezpośrednie wysadzenie na zagony. Wówczas stosujemy rozstawę 6-8 cm na 10 cm lub 8 cm na 8 cm.

Przygotowanie rozsady jest procesem dość długotrwałym, więc aby nieco uprościć tę czynność, nasiona (po 2-3) można wysiać od razu do doniczek. Niezależnie od czego rozpoczniemy produkcję, kolejnym krokiem jest sadzenie, poprzedzone procesem hartowania.

Wymagania glebowe i klimatyczne

Pomidor jest rośliną, która do prawidłowego wzrostu bezwzględnie potrzebuje dwóch czynników – ciepła i słońca. Najlepiej będzie zatem rósł na stanowiskach nasłonecznionych. Jeśli chodzi o glebę, to nie ma pod tym względem zbyt dużych wymagań. Przy jego uprawie doskonale sprawdzą się lekkie i żyzne ziemie, o umiarkowanej zawartości próchnicy i lekko kwaśnym odczynie pH. Najlepsze będą przepuszczalne gleby piaszczysto-gliniaste, przewiewne i o średniej wilgotności.

W związku z tym, że pomidor jest rośliną szczególnie ciepłolubną, nie dziwi fakt, że w temperaturze 0°C obumiera, dlatego zgubne są dla niego przymrozki. Optymalna temperatura wzrostu roślin mieści się w przedziale od 18 do 25°C, natomiast do wybarwiania się owoców potrzeba już temperatury na poziomie 22-27°C. Długo utrzymująca się chłodna pora będzie skutkowała zahamowaniem wzrostu oraz opadaniem kwiatów i zawiązków, natomiast długotrwałe upały spowodują niedostateczne wybarwienie owoców.

Pomidorom szkodzi zarówno nadmiar, jak i niedobór wody. Na uprawę niekorzystnie wpłynie zbyt mała ilość opadów w okresie kwitnienia, szczególnie na przełomie lipca i sierpnia, co może skutkować opadaniem kwiatów i zawiązków oraz zasychaniem części roślin. Z kolei intensywne deszcze w czasie okresu dojrzewania mogą doprowadzić do pękania owoców.

Przygotowanie stanowiska

Pomidory nie są szczególnie wrażliwe na przedplon, ale trzeba unikać bezpośrednio przed nimi uprawy innych roślin psiankowatych, gdyż mogłoby to prowadzić do zakażenia wirusami i patogenami wywołującymi choroby. W związku z tym, że pomidory wrażliwe są na zarazę ziemniaka, nie powinno się ich sadzić także po tym warzywie, ani w jego sąsiedztwie.

Przed nawożeniem powinno się przeprowadzić analizę chemiczną składu gleby, jednak w warunkach przydomowego ogródka jest to po prostu nieopłacalne. Jeśli gleba, jaką dysponujemy jest słabej jakości, powinniśmy rozważyć przeprowadzenie nawożenia mineralnego.

Niedobór pierwiastków ma swoje objawy, więc jeśli w ubiegłych latach obserwowaliśmy bezpodstawne zahamowanie wzrostu roślin i przebarwienia, glebie brakuje fosforu. Niedobór potasu objawia się natomiast niedostatecznym wybarwieniem owoców oraz uginającymi się łodygami, które nie są dostatecznie silne, by utrzymać ciężar owoców. W przypadku wykazania niedoboru pierwiastków w analizie chemicznej gleby, sugerowane dawki składników mineralnych przestawiają się następująco: