Odmiany truskawek – słodkie zestawienie tych najczęściej wybieranych

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Odmiany późne i bardzo późne

Florence – ta dojrzewająca na przełomie czerwca i lipca odmiana nadaje się do uprawy przydomowej oraz towarowej z uwagi na niewielką podatność rośliny na choroby. Wydaje owoce średniej wielkości i duże, o stożkowatym kształcie i skórce pokrywającej się, w miarę okresu dojrzewania, ciemnoczerwoną barwą z naturalnym połyskiem. Nie tylko wygląd jest atrakcyjny, ale także wyborny smak, który uzupełnia soczystość i jędrność deserowego miąższu.

Bogota – choć to odmiana późna, zdecydowanie warto na nią poczekać do przełomu czerwca i sierpnia. Długi czas oczekiwania wynagradzają duże, atrakcyjne owoce o stożkowatym kształcie i smacznym miąższu o jasnoczerwonej, trochę pomarańczowej barwie.

Vikat – o sile tej odmiany świadczy fakt, że jest wytrzymała na działanie niskiej temperatury i dość odporna na choroby i szkodniki. Wydaje atrakcyjne, duże owoce o stożkowatym (często podwójnie) kształcie oraz czerwonej i czerwono-pomarańczowej, nieregularnie pokrywającej skórkę barwie. Owoce są bardzo soczyste i nieco kwaskowate w smaku. Vikat zaliczana jest do odmian późnych lub czasem nawet bardzo późnych – dojrzewa w lipcu.

Vicoda – odmiana bardzo późna. W smaku lekko kwaśna, ale za to soczysta i dość aromatyczna. Owoce mają kształt stożkowaty i nie zawsze są dokładnie wybarwione – skórka osiąga kolor jasnoczerwony, wręcz zielonkawy u wierzchołka.

Pandora – to również odmiana wliczana w poczet bardzo późnych. Owoce osiągają różne kształty – od rozszerzających się stożkowatych, poprzez sercowate, po kuliste, a jeśli chodzi o ich wielkość, to zdecydowanie przeważają duże. Skórka truskawek, w zależności od stopnia dojrzałości, ma kolor czerwonawo-pomarańczowy lub czerwony. Podobnie jest w przypadku miąższu, który równocześnie zadowala pod względem smaku i aromatu.

Odmiany powtarzające owocowanie

Selva – zaliczana do odmian średnio wczesnych i powtarzająca owocowanie na początku sierpnia, w którym wydaje podobną ilość owoców, co w okresie wiosennym. Osiąga duże i średniej wielkości truskawki, które przybierają kształt stożkowaty lub czasem sercowaty czy nawet sercowato-kulisty. Zarówno skórka, jak i miąższ mają kolor czerwony lub ciemnoczerwony. Z uwagi na jędrność owoców, dobrze znosi transport, więc nie dziwi fakt, że jest w naszym kraju najczęściej wybieraną odmianą powtarzającą owocowanie.

Evita – to również odmiana średnio wczesna. W okresie dojrzewania możemy spodziewać się średniej wielkości truskawek o sercowatym kształcie oraz czerwonej skórce i smacznym, jasnoczerwonym miąższu, który w smaku jest lekko kwaskowaty, ale dobry i aromatyczny. Evita nie jest zbyt dobrze znana w Polsce, natomiast zagraniczni plantatorzy już dawno przekonali się, że w porównaniu z innymi odmianami powtarzającymi owocowanie, wypada lepiej pod względem plenności.

Ostara – wydaje smaczne, średniej wielkości owoce o stożkowatym kształcie i jasnoczerwonej, miejscami pomarańczowej skórce. Pod względem pierwszego owocowania w okresie wiosennym, jest zaliczana do odmian o średniej porze owocowania. Ponownych plonów, równie obfitych co za pierwszym razem, możemy się spodziewać już w połowie lipca. Ostara jest wrażliwa na działanie niskiej temperatury, więc rośliny trzeba szczególnie chronić w okresie zimowym.

Bibliografia:

Czynczyk A., Lange E., Mika A. i in., „Sadownictwo, podręcznik dla uczniów techników ogrodniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 366-370.

K. Kupczak, „Odmiany truskawek”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r.

Żurawicz E., „Truskawka i poziomka” PWRiL, Warszawa 2005 r., s. 40-63.