Najgroźniejsze choroby królików. Opisujemy objawy i sposoby leczenia
Olbrzym belgijski - hodowla i charakterystyka rasy
Zobacz także
Olbrzym belgijski jest królikiem należącym do grupy ras dużych, użytkowanych w kierunku mięsno-futerkowym. Inaczej nazywany flandryjskim. Obok barana francuskiego jest najbardziej popularną dużą rasą królików.
Króliki pochodzą z Flandrii, regionu Belgii, z okolicy miasta Gent. Historia hodowli sięga roku 1825, ale jest mało znana. Jest najstarszą rasą królików. Olbrzymy belgijskie prawdopodobnie powstały z krzyżowań wielu ras mięsnych i futerkowych. Po koniec XIX wieku zostały wywiezione do Ameryki w celu powiększenia masy ciała przez krzyżowanie z lokalnymi rasami królików. Już w 1910 roku sporadycznie pojawiały się na wystawach królików dużych ras.
Charakterystyka rasy
Króliki mają duże, stojące uszy (17-19 cm), rozchylające się na kształt litery ”V” osadzone na dość dużej głowie i krótkiej szyi. Tułów jest długi, szeroki i szczególnie dobrze rozwinięty w części zadniej. Króliki mają mocne kości oraz duże, silne łapy tylnie i krótkie przednie. Ogon jest dość długi i przylegający do ciała. U dorosłych samic uwydatnia się wole, które nie jest pofałdowane i podzielone.
Roczne zwierzęta osiągają masę ciała 8-10 kg. Najniższą dopuszczalną masą ciała jest 6 kg. Króliki mają 68-73 cm długości (czasami nawet 80 cm), mierzone są od nosa do nasady ogona.
Uważa się, że rasy duże wymagają prawidłowego żywienia oraz użytkowania rozrodczego, aby osiągnąć wysoką masę ciała i wydajność rzeźną. Występuje wzorzec rasy dotyczący osiąganej masy ciała w określonych miesiącach życia (Tab. 1.).
|
Wiek królików |
Wymagana masa ciała |
|
3 |
2,6 |
|
4 |
3,6 |
|
5 |
4,6 |
|
6 |
5,5 |
|
7 |
6,3 |
|
8 |
7,0 |
Tab. 1. Wzorce masy ciała olbrzyma belgijskiego. Na podstawie Bielańskiego i wsp. (2002).
Olbrzymy belgijskie mają spokojny temperament, lubią towarzystwo ludzi i szybko się przyzwyczajają do pracowników ferm.
Użytkowanie futerkowe
W hodowli najczęściej spotyka się umaszczenie szaro-brązowe, natomiast sporadycznie występują takie odmiany barwne jak czarne, żelaziste, ciemnoszare, brązowe, żółte lub białe. Oczy i pazurki są ciemno brązowe. Spód ogona, wewnętrzne części tylnych i przednich kończyn są brudno szare.
Olbrzymy belgijskie mają okrywę włosową normalnej budowy, co oznacza, że jest podobna do futra królików dziko żyjących. Okrywa włosowa jest lśniąca i miękka, pojedyncze włosy mają długość 3-4 cm. Włos posiada strefowe umaszczenie. Przy nasadzie jest popielato-niebieski, na środku brązowy, a na wierzchołku czarny lub biały.
Futerko pochodzące od tej rasy jest gorszej jakości niż od ras średnich i małych. Rozmieszczenie okrywy włosowej nie jest wyrównane, dlatego charakteryzuje się mniejszą przydatnością technologiczną.
Użytkowanie rzeźne
Są użytkowane głównie w przydomowym chowie na mięso. Najlepsze efekty uzyskuje się podczas chowu ekstensywnego. Olbrzymy belgijskie nie nadają się do intensywnej produkcji tuszek, ponieważ od samic uzyskiwana jest niska liczba potomstwa w ciągu roku. Króliki uzyskują dojrzałość i masę ubojową później niż króliki średnich ras (mięsne), dlatego chów fermowy tej rasy nie jest opłacalny.
Olbrzymy belgijskie mają wysokie dzienne przyrosty, ale dojrzałość ubojową uzyskują dość późno, w wieku 5-6 miesięcy. Dłuższy tucz oraz większe koszty żywienia powodują, że ta rasa jest rzadziej użytkowana w produkcji mięsa. Króliki, które są ubijane w wieku 3-4 miesięcy dają mniej umięśnione tuszki, niechętnie kupowane przez konsumentów. W tym czasie króliki głównie rozwijają kościec, dopiero później rozbudowują masę mięśniową.
Nie należą do ras, które można intensywnie użytkować w rozrodzie. Króliki dużych ras późno osiągają dojrzałość hodowlaną. Samice uzyskują dojrzałość płciową w wieku 7 miesięcy, a samce w wieku 8 miesięcy. Raczej zaleca się krycie samic starszych, ponieważ może to wydłużyć i zwiększyć możliwości rozrodcze. W miocie rodzi się 5-12 królicząt.
Olbrzymy belgijskie są wykorzystywane na szeroką skalę do krzyżowania międzyrasowego, w celu poprawy cech mięsnych oraz zwiększenia kalibru innych królików, np. ras średnich typowo mięsnych, takich jak królik kalifornijski lub nowozelandzki.
czytaj dalej...
