Wszystko, co trzeba wiedzieć o sadzonkach chmielu
Zobacz także
Sadzonki sztobrowe sadzi się za pomocą kołka na taką głębokość, by ich wierzchołek wystawał na ok 12 cm nad poziom ziemi. Głębokość dołka zależy od rodzaju sadzonki, nieukorzenione sadzi się na głębokość 12-15 cm. Z jej oczek tworzą się pędy nadziemne, a z nasady wyrastają korzenie, z których potem tworzą się korzenie główne. Po posadzeniu podwiązuje się sadzonki do podpór. Pozwala to roślinie piąć się do góry lub opadać kaskadowo. Pędy owijają się wokół podpór prawoskrętnie, osiągając do 10 m wysokości. Zalecana rozstawa wynosi 3 m miedzy rzędami oraz 1,2-1,6 w rzędzie, co daje ok. 2,5 tysiąca roślin na hektar.
Chmiel należy do roślin dwupiennych, na jednych roślinach tworzą się tylko kwiaty męskie, na innych wyłącznie kwiaty żeńskie. Kwiatostanami żeńskimi są szyszki chmielowe, na których znajdują się skupienia gruczołów zawierających gorzkawą żywicę, zwaną lupuliną. To właśnie jej chmiel zawdzięcza swoje znaczenie jako roślina użytkowa.
Rozmnażanie sadzonek
W stanie naturalnym chmiel bardzo łatwo się wysiewa, jednak w Polsce chmiel uprawowy najczęściej rozmnażany jest poprzez sadzonki ukorzenione zielne. Otrzymuje się je z wiosennego lub jesiennego sadzenia podziemnych odcinków pędów z żeńskich osobników w szkółkach.
Innym sposobem rozmnażania jest zrobienie wiosną lub jesienią z młodych pędów sadzonek, które następnie ukorzenia się w wilgotnym piasku. Odcięte od karpy pędy młodego drzewa wykorzystuje się jako sztobry do sadzenia wegetatywnego na rozsadniku lub bezpośredniego zakładania plantacji.
Ceny sadzonek
Przykładowe ceny sadzonek chmielu:
- Chmiel zwyczajny w doniczce – 8-12 zł, za sadzonkę o wysokości 10-30 cm
- Chmiel zwyczajny w pojemniku – 22-26 zł, za sadzonkę o wysokości 80-100 cm
Odmiany chmielu
W hodowli towarowej stosuje się podział chmielu na cztery grupy użytkowe:
- A – superaromatyczne odmiany o intensywnym, przyjemnym zapachu, ale niskiej zawartości alfa-kwasów, poniżej 5%;
- B – aromatyczne odmiany o słabszym zapachu i zawartości alfa-kwasów na poziomie 5-7%;
- C – odmiany o cechach pośrednich, u których zawartość alfa-kwasów wynosi ok. 8%;
- D – odmiany goryczkowe o mniej szlachetnym aromacie i dużej zawartości alfa-kwasów, nawet do 14%., nazywane odmianami Alfa.
W krajowej uprawie najpopularniejsze są polskie odmiany: Lubelska i Nadwiślańska, choć znane są również odmiany zagraniczne: Brewers Gold, Bullion, Northern Brewer oraz Record.
Pielęgnacja
W czasie suszy i dużych upałów chmiel jest narażony na choroby grzybowe i szkodniki, dlatego podczas upałów należy obficie podlewać sadzonki. Aby roślina miała duże liście, należy co dwa tygodnie dokarmiać ją nawozami wieloskładnikowymi. Jesienią przycina się pędy chmiel na wysokości ok. 10 cm nad ziemią i usuwa wszystkie liście oraz pędy, a następne zasila ziemię dobrze rozłożonym obornikiem.
Autor: Justyna Czerwieniec
Bibliografia:
- McVicar Jekka „Księga ziół”, wyd. Solis, Warszawa 2006, s. 168.
- Ody Penelope „Wielki zielnik medyczny”, wyd. Debit, Bielsko-Biała 1999, s. 66.
- „Oj, chmielu, chmielu” Młynik Adam, [w:] „Kwietnik” nr 10/1997 (34), s. 48-49.
- „Rośliny rolnicze” pod red. Szemplińskiego Władysława, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2012, s. 431-442.
- „Szczegółowa uprawa roślin”, tom II, pod red. Jasińskiej Zofii i Koteckiego Andrzeja, Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 2003, s. 589-606
- „Szczegółowa uprawa roślin” pod red. Hersego Jerzego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, s. 447-459.
