Alternarioza ziemniaka – szczególne zagrożenie upraw! Zobacz sposoby zwalczania

1/1 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Choroba ta, która zwana jest również suchą zgnilizną, to duży problem na plantacjach ziemniaków. Jej symptomy są jednak często bagatelizowane lub mylone z zarazą ziemniaka. Wywoływana jest przez dwa grzyby – Alternaria solani i Alternaria alternata. Rozwojowi patogenów sprzyja ciepłe i średnio wilgotne lato z okresowymi suszami i niedużymi, lecz częstymi opadami. Czynnikami zwiększającymi ryzyko występowania alternariozy są także: długo utrzymująca się rosa, infekcje wirusowe oraz uprawa ziemniaków na glebach lekkich i ubogich w składniki pokarmowe. Źródłem porażenia są przede wszystkim zimujące resztki roślinne i porażone sadzeniaki. Zarodniki rozprzestrzeniane są w okresie wegetacji przez wiatr i deszcz.

Objawy

Objawy zauważalne są po ok. 2 miesiącach od posadzenia. Przy porażeniu przez Alternaria solani, powodujący suchą plamistość liści ziemniaka, na dolnych liściach najsłabszych roślin pojawiają się brunatne okrągłe lub nieregularne plamy z koncentrycznie ułożonymi kręgami. Często w ich obrębie występują chlorozy, a tkanka zasycha i staje się krucha. W miarę rozwoju choroby symptomy przenoszą się na coraz wyższe partie rośliny. Podczas silnego porażenia liście mogą zamierać, co powoduje znaczne obniżenie plonu. Alternaria alternata powoduje natomiast brunatną plamistość liści ziemniaka. Na łodygach i liściach pojawiają się drobne plamy bez kręgów (strefowania), ale z dużą liczbą zarodników. Porażane mogą być również ogonki liściowe, na których widoczne są plamy w kształcie kresek. Objawy mogą występować również na bulwach w postaci ciemnych, suchych, z czasem mięknących i zapadających się plam. Obserwowane są wyłącznie podczas przechowywania plonu. Infekcji mogą sprzyjać uszkodzenia skórki ziemniaków podczas zbioru i transportu oraz wysoka temperatura i wilgotność powietrza podczas przechowywania.

Jak rozróżnić alternariozę od zarazy ziemniaka

Obie choroby są ze sobą bardzo często mylone. Z łatwością można je rozróżnić – wystarczyć zerwać liść z plamami i umieścić go w wilgotnym miejscu, najlepiej w zwilżonym worku foliowym czy w słoiku. Po 24 godzinach notujemy obserwacje – jeśli na obrzeżach plam pojawia się nalot zarodników, mamy do czynienia z zarazą, jeśli nic się nie pojawia, z alternariozą.

Zapobieganie i zwalczanie

wykorzystywanie zdrowych, kwalifikowanych sadzeniaków
sadzenie w odpowiednim terminie, przy temperaturze gleby 6–8°C
właściwe i dostosowane do potrzeb rośliny nawożenie, szczególnie azotem
zmianowanie i stosowanie przedplonów, np. roślin strączkowych
usuwanie roślin z objawami chorób
niszczenie resztek roślinnych
zbiór w pełni dojrzałych bulw
uprawa odmian odpornych na patogen
po zauważeniu pierwszych objawów choroby stosowanie oprysków fungicydami wgłębnymi, np. Amistar 250 SC, Atol 250 SC, Strobi 250 SC, lub kontaktowymi, np. Crocodil MZ 67,8 WG, Rywal 72 WP; należy pamiętać o okresie karencji, dokładnym czytaniu etykiet oraz stosowaniu się do zaleceń podanych w aktualnym Programie Ochrony Roślin Rolniczych

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Hołubowicz-Kliza G., Korbas M., „Rolniczy atlas chorób”, Wyd. IUNG-PIB, Puławy 2012 r., s. 169

Kalinowski M., „Alternarioza zwana suchą zarazą”, „Tygodnik Poradnik Rolniczy” nr 19/2013 r., s. 24

Kryczyński S., Praca zbiorowa, „Choroby roślin w uprawach rolniczych”, Wyd. SGGW, Warszawa 2010 r., s. 145–146

Stefaniak E.S., „Groźne w ziemniakach”, „Wiadomości Rolnicze” nr 6/2014 r., s. 22

Waligóra R., „Choroby panoszą się zimą”, „Tygodnik Rolniczy” nr 47/2010 r., s. 24

Program Ochrony Roślin Rolniczych 2014, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r.