Ziemniaki Bellarosa – opis i charakterystyka odmiany

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Bellarosa jest plenna i wczesną odmianą ziemniaka, która należy do typu konsumpcyjnego B, czyli ogólnoużytkowego. Jest jadalna i odznacza się bardzo dobrym smakiem. Może być przeznaczana do produkcji frytek i chipsów.

Cechy charakterystyczne

Bulwy Bellarosy mają kształt owalny, a oczka położone są na nich płytko lub średnio płytko. Zawartość skrobi w bulwach wynosi średnio 12,2%. Skórka bulw jest czerwona, lekko szorstka, a miąższ jest barwy jasnożółtej do żółtej oraz nie ciemnieje w postaci surowej, jak i po ugotowaniu.

Odmiana ta odznacza się długim okresem spoczynku oraz dobrą trwałością przechowalniczą. Bulwy są mało podatne na uszkodzenia mechaniczne. Jej wschody na plantacji są wyrównane, a plon handlowy wynosi 97%. Wcześnie osiąga przydatność handlową i na początku lipca może być już przeznaczana na sprzedaż.

Wymagania i agrotechnika

Odmiana Bellarosa zalecana jest do uprawy na terenie całego kraju. Ze względu na jej podatność na porażanie przez wirusy, w niektórych rejonach Polski, gdzie pojawia się duże zagrożenie ich wystąpienia, należy często wymieniać sadzeniaki.

Odmiana ta ma średnie wymagania glebowe oraz wodne. Jest odporna na stres spowodowany przez suszę. Jej sadzeniaki należy zaprawiać i sadzić w rozstawę rzędów wynoszącą 75 cm, co 30 cm. Nawożenie plantacji przeznaczonej pod uprawę tej odmiany powinno być zrównoważone i przystosowane do stanowiska.

Odporność

Odmiana Bellarosa jest bardzo podatna na zarazę ziemniaka, odporna na mątwika ziemniaczanego, średnio podatna na parcha i czarną plamistość, a także mało podatna na rdzawą plamistość. Jest mało wrażliwa na działanie metrybuzyny.

Zbiór

Zbiór ziemniaków należy wykonywać w temperaturze 12°C, ograniczając przy tym uszkodzenia bulw do minimum. Zebrany plon z jednego hektara może wynosić około 52 tony.

Autor: mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Chotowski J. 2008. Dobór odmian ziemniaka do uprawy. W: Produkcja nasienna i przechowalnictwo ziemniaków. Wieś jutra, Warszawa, str. 25.

Hołubowicz–Kliza G. 2009. Uprawa ziemniaka jadalnego. W: Uprawa ziemniaka. IUNG, Puławy, str. 40.

Grzebisz W. 2012. Ziemniaki. W: Produkcja roślinna – technologie produkcji roślinnej. Wyd. II, Część III, Warszawa, str. 175.

EUROPLANT. Bellarosa N. W: Odmiany 2010-2013. Str. 14-16.

Kobus A. 2014. Najwcześniejszy ziemniak. Farmer, nr 2, Warszawa, str. 65.