Głuszec - wspaniały, znajdujący się pod ochroną ptak osiadły

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Gniazdowanie

Głuszec jest ptakiem osiadłym. Preferuje rozległe stare bory iglaste, gdzie będzie dużo sosen, osik i świerków, a w pobliżu będą się znajdowały torfowiska porośnięte wełnianką. Z racji swojej skrytości będzie unikał on też wszelkich terenów otwartych. Gniazda, budowane przez samicę, znajdują się zawsze w ukryciu i odosobnieniu, a często też wybiera ona z każdym rokiem dokładnie te same miejsca. Najprędzej znajdziemy je w pobliżu pni drzew czy w cieniu wysokiej trawy, wrzosów, czy nawet korzeni i gałęzi. Gniazdo takie wygląda niepozornie, ponieważ jest to płytkie zagłębienie wydrapane w ziemi, a w środku bardzo skąpo usłane igliwiem, trawą i liśćmi. Samica nie osłania go przy tym żadnymi gałęziami. Jeśli chodzi o zimowanie, to głuszec przez kilka miesięcy siedzi spokojnie w kępie starodrzewu, a jego stanowiska mogą być oddalone od gniazd samic nawet o kilka kilometrów.

Żywienie

Pokarm głuszców będzie się różnił w zależności od pory roku. I tak też latem intensywnie szukają one nasion, pędów roślin i owoców runa leśnego, a także drobnych owadów (np. mrówek), bezkręgowców, małych jaszczurek lub gryzoni. Zimą z kolei dieta głuszców składa się przede wszystkim z igieł drzew szpilkowych, np. sosen, jodeł czy świerków. Ponieważ jest to pożywienie ciężkostrawne, procesy trawienne przebiegają u tych ptaków w dosyć nietypowy sposób. Zatem wraz z nadejściem jesieni głuszce przemieszczają się ku poboczom leśnych dróg lub ku skarpom ze żwirem i tam… połykają mnóstwo małych kamieni. Okazuje się, że te pełnią w ich żołądkach mięśniowych funkcję gastrolitów, czyli czegoś w rodzaju moździerzy mających za zadanie rozcierać spożywane igły (wstępnie rozdrobnione silnymi zakrzywionymi dziobami). W ramach ciekawostki można zanotować, że według skandynawskich myśliwych liczba kamieni w żołądkach ptaków odstrzelonych jesienią może wynieść nawet 1200 sztuk (!), podczas gdy wiosną jest ich ok. 300. Dalszy proces trawienny wygląda tak: trawienie wstępne następuje dzięki sokom trawiennym żołądka gruczołowego, a trawienie ostateczne to fermentacja przebiegająca w jelicie ślepym, które zimą może mieć nawet 50 cm długości. I to właśnie w nim powstaje mazisty zielonkawy kał, który głuszce oddają co ranek.

Tokowanie

Toki głuszców odbywają się od marca do maja. Miejsce do nich przeznaczone jest dla samców tak ważne, że praktycznie przez cały rok się od niego nie oddalają. Co więcej, wynajdują sobie ulubione drzewa, a nawet gałęzie, i to na nich zarówno śpią, jak i tokują. Ponieważ głuszce są jednymi z najbardziej znanych poligamistów wśród ptaków, to nie powinno dziwić, że starają się pokryć jak najwięcej samic. Wygląda to tak, że to one zawsze przybywają do samców – robią to nie tylko te co najmniej dwuletnie, lecz także te starsze, które wymagają powtórnego zapłodnienia, bo przykładowo straciły pierwszy lęg. Oczywiście samice te przywoływane są przez pieśń samców oraz wachlarzowate rozkładanie przez nich ogonów i stroszenie piór. Gdy jednak znajdą się o poranku w pobliżu drzew, na których przebywają osobniki płci męskiej, to nawołują je z ziemi i dopiero wtedy tamte zlatują i je pokrywają. Okazuje się też, że samicom wystarczy tylko jedna kopulacja, by aż 90% jaj zostało zapłodnionych. Zatem ta sama głuszyca nie powróci już na tokowisko, tylko oddali się w poszukiwaniu spokojnego miejsca na założenie gniazda. W tym czasie zaś samiec dalej będzie przyjmował pozostałe interesantki. Nie zapominajmy też o tym, że wśród głuszców obowiązuje oczywiście hierarchia – dominujące samce przebywają w centrum tokowiska i rzadko dopuszczają w pobliże osobniki poniżej trzeciego roku życia, ponieważ te z racji młodego wieku i mało okazałych walorów i tak nie mają zbyt wielkich szans na powodzenie wśród samic.

czytaj dalej...