Tyle odmian gruszy – na którą się skusić? Nasz przegląd ułatwi Ci wybór
Grusza azjatycka – orientalny kaprys czy ciekawa propozycja dla sadowników?
Zobacz także
Zbiór i przechowywanie
Dojrzałość zbiorcza gruszek pochodzących z odmian azjatyckich wyznaczana jest głównie na podstawie zmiany koloru ich skórek i zmiany smaku. Rozpiętość takich zbiorów może trwać od początku sierpnia nawet po koniec października. Owoce te nie opadają przedwcześnie, więc spokojnie można przedłużyć moment ich zerwania – nie można się jednak zagapić, bo może to skutkować wystąpieniem chorób. Gruszek tych nie należy też zbierać zbyt wcześnie, bo będzie to groziło źle rozwiniętym, gąbczastym miąższem.
Ponieważ gruszki orientalne są niezwykle wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne, trzeba każdą z nich zapakować po zerwaniu w specjalną siateczkę, które będzie je amortyzować przy transporcie.
Jeśli chodzi o przechowywanie, to w temperaturze pokojowej przeleżą do dwóch tygodni, zaś w chłodni o kontrolowanej atmosferze – kilka miesięcy (zazwyczaj ok. cztery). Jednak zdecydowanie najlepszymi warunkami będą temperatura ok. 0°C i co najmniej 90-proc. wilgotność, bo inaczej gruszki te będą więdnąć.
Odporność
Przy nieodpowiednim przechowywaniu grusze orientalne mogą ulec kilku nieprzyjemnym chorobom, takim jak oparzelizna powierzchniowa, szklistość miąższu czy zbrązowienia wewnętrzne. Poza tym szkodzi im stężenie dwutlenku węgla wyższe niż 2 proc.
Trzeba też rozdzielić omówienie na choroby oraz szkodniki występujące w Azji i te pojawiające się w nielicznych miejscach w Polsce. U nas zaobserwowano porażanie rakiem i żółtaczkę nerwów liści czy brunatną zgniliznę, a także ślady bytowania mszyc, miodówki, przędziorków i toczyka gruszowiaczka. Są to jednak spostrzeżenia pojedyncze, niedające zatem wymiernego opisu. W Azji zaś grusze te atakowane są przez grzyb Venturia nashicola powodujący parcha, a także przez Gymnosporangium horacearum przyczyniający się do rdzy. Najgroźniejszy jest jednak Alternaria kikuchiana, który powoduje czarną plamistość.
Odmiany
Głównym podziałem, którym kieruje się w przypadku grusz azjatyckich, jest wyodrębnienie trzech grup różnych pod względem kształtu i koloru skórki. Do pierwszej będą należały zielone lub żółte owoce kuliste (np. Nijisseiki); do drugiej – gruszki kuliste lub spłaszczone, o brązowy zabarwieniu i lekkim ordzawieniu (np. Chojuro); do trzeciej zaś – żółte lub brązowe owoce gruszkokształtne (np. Tse-Li).
czytaj dalej...
