Grusza Konferencja – polska, znakomita odmiana towarowa!
Grusza Komisówka – przepyszna francuska odmiana deserowa
Zobacz także
Grusza to drzewo znane od setek lat. Już w starożytnej Grecji i Rzymie zakładano sady gruszowe. Charakteryzuje się długowiecznością, gdzieniegdzie znaleźć można jeszcze 200-letnie okazy. W wielu krajach europejskich od lat trwają prace nad uprawą odmian deserowych. We Francji otrzymano kilka ciekawych grusz, uprawianych do tej pory. Jedną z nich jest Komisówka.
Otrzymano ją w ogrodzie Związku Ogrodniczego w Angers. Bardzo szybko zyskała popularność w zachodniej Europie. W Polsce nie była nigdy uprawiana na skalę towarową. Jej drzewo odznacza się silnym wzrostem i średnią wielkością, tworzy koronę wzniesioną, stożkowatą o silnych, grubych i długich gałęziach. Owocuje późno (zaliczana jest do odmian zimowych), dość obficie, regularnie. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, szybko nagrzewających się, próchnicznych, głębokich, na ciepłym stanowisku. Jej dużymi zaletami są odporność na parcha i stosunkowo duża wytrzymałość na mróz. Niestety kwiaty są wrażliwe na przymrozki, w okres kwitnienia Komisówka wchodzi w drugiej dekadzie maja i może być na nie narażona w okresie bliskim 15 maja.
Na drzewie nieszczepionym zawiązywane są szerokojajowate, średniej wielkości lub duże owoce o masie 200–300 g, na szczepionym na pigwie osiągają wagę nawet 450 g. Ich skórka jest gładka i matowa, czasem lekko błyszcząca, z delikatnym, rozmytym pomarańczowym rumieńcem. Kielich jest zamknięty, gniazdo nasienne małe, przykielichowe. Miąższ kremowobiały, bardzo soczysty, masłowy, aromatyczny, miękki, nader smaczny. Owoce dojrzałość zbiorczą osiągają na przełomie września i października lub w pierwszej połowie października. Dojrzałe łatwo opadają z drzewa. W przechowalni mogą być przetrzymywane do listopada, w chłodni do stycznia. Owoce są bardzo wrażliwe na transport, wymagają pakowania i przewożenia w specjalnych opakowaniach.
Drzewo odmiany Komisówka wymaga cięć odmładzających. Owoce w początkowych latach pojawiają się na prątkach, w późniejszych na dwuletnich krótkopędach. Na starszych gałęziach nie są zawiązywane. Zalecane jest intensywne przycinanie 3-, 4-letnich pędów, im silniejsze cięcie, tym lepsze owocowanie. Po wycinaniu starszych gałęzi pojawiają się nowe, owoconośne pędy. Owoce najlepiej zawiązują się na silnych, sztywnych pędach, nie należy pozwalać na utrzymywanie się na drzewie zwisających gałęzi.
Odmiana jest wybitnie deserowa, powszechnie uważana za jedną z najsmaczniejszych. Polecana do produkcji towarowej oraz nasadzeń w ogrodach przydomowych i na działkach (na podkładce z pigwy). Jej wadą jest zmienność w plonowaniu.
Autor: Joanna Żołnierkiewicz
Bibliografia:
Kruczyńska D., „Grusze”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2007 r., ss. 7–9; 34.
Morgaś H., „Grusze – cięcie i formowanie”, [w:] „Hasło Ogrodnicze”, nr 3/2006 r.
Pieniążek S. A. (red.), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 68.
