Jabłoń Sawa – warszawska odmiana deserowa

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Jabłoń Sawa swoją nazwę zawdzięcza temu, że została wyselekcjonowana w latach 80. w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego poprzez krzyżówkę odmian Fantazja i Primula. Jej główną cechą i największą zaletą jest całkowita parchoodporność. Nadaje się zarówno do uprawy towarowej, jak i amatorskiej, stąd jej pozycja na rynku polskim jest coraz wyższa. Trzeba jednak zauważyć, że nie jest to jeszcze odmiana do końca rozpoznana.

Drzewo

Rośnie raczej silnie, choć zauważa się, że po okresie owocowania znacznie słabnie. Jego korona jest dosyć rzadka, a pędy boczne odchodzą od przewodnika pod szerokimi kątami. Co do plenności, to będzie względnie umiarkowana, ale zbiory okażą się regularne i coroczne. Istotne jest także to, że przy posadzeniu na podkładkach karłowych typu M.9 zacznie owocować już w trzy lata później.

Owoce

Jabłka zradzane przez Sawę będą zazwyczaj duże i kulistostożkowate. Będą też miały lekkie żebrowanie przy kielichu. Kremowobiały miąższ okaże się soczysty, ale przy tym lekko kwaskowaty. Dzięki takiemu smakowi idealnie nadadzą się do celów deserowych. Pamiętać jednak trzeba, że nie wolno zwlekać z ich zbiorem, ponieważ mogą wtedy stracić swoje walory. Jeśli chodzi o skórkę, to jej ¾ powierzchni będzie pokryte rozmytym jasnoczerwonym lub brązowawym rumieńcem – u wszystkich owoców bez wyjątku, nawet tych ze środka korony.

Zbiór i przechowywanie

Drzewo to osiągnie dojrzałość zbiorczą w połowie września, na trochę przed Witosem – swoją siostrzaną odmianą jesienną. Do zjedzenia jego owoce nadadzą się z kolei w połowie października. W chłodni dotrwają do stycznia lub ewentualnie lutego. Ważne jest też to, że nie opadną one przed zbiorem. Poza tym świetnie zniosą transport ze względu na swoją wyraźną jędrność.

Odporność

Sawa dobrze sprawdzi się w chłodnych rejonach, ponieważ jest wytrzymała na mróz. Najistotniejsze jest jednak to, że jest to odmiana absolutnie odporna na parcha, co znacznie ułatwia jej uprawę. Na mączniaka zaś zareaguje w średnim stopniu, a na zarazę ogniową – niestety – będzie podatna.

Autor: Dagmara Deska

Bibliografia:

Kantorowicz-Bąk M., „Jabłoń w każdym ogrodzie”, PWRiL, Poznań 2000 r., s. 60.

Klimek G., „Sadownictwo?”, cz. 2, WSiP, Warszawa 1997 r., s. 31, 39.

Lipa T., Szot I., „Odmianoznawstwo jabłoni”, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Lublin 2012 r., s. 84.

Rejamn A. (red.), „Pomologia”, PWRiL, Warszawa 1994 r., s. 78.

Sosna I., „Najlepsze odmiany jabłoni” [w:] „Działkowiec”, nr 8/2005 r., s. 51.

Ugolik M., Lech W., Kulawik K., „Odmiany jabłoni”, wyd. Plantpress, Kraków 1996 r., s. 33.