Przedstawiamy jabłoń Galę o soczystych i chrupkich owocach

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Owoce Gali musiały długo czekać na dostanie się do czołówki najchętniej kupowanych w Europie. W Polsce na wpisanie do rejestru odmian jabłoń ta czekała aż 20 lat – zapewne ze względu na nieduży rozmiar swoich owoców. Przeważyły jednak jej walory smakowe, które są wynikiem poszukiwań przez Nowozelandczyka, J.H. Kidda, okazu doskonałego. Uzyskał go poprzez skrzyżowanie odmian Kidd’s Orange Red i Golden Delicious. Dziś najchętniej sięga się jednak po mutanty Gali, których czerwień jest o wiele głębsza.

Drzewo

Jabłoń Gala rośnie umiarkowanie, chociaż najczęściej jej siłę wzrostu określa się po prostu jako słabą. Korona prezentuje się okazale – jest kształtna i piramidalna, z bardzo szeroką podstawą, co jest spowodowane tym, że zarówno gałęzie, jak i konary układają się pod szerokimi kątami względem przewodnika. Korona ta również nie ogałaca się i jest pełna drobnych pędów, ale zagęszcza się średnio. Poza tym drzewo to jest wspaniałym zapylaczem, samo zaś dobrze reaguje na pyłki takich odmian, jak James Grieve, Melrose, Rubinette.

Uprawa i przycinanie

Przy wyborze podkładki należy kierować się współczynnikiem żyzności gleby. W wypadku powierzchni mniej żyznych powinno się sięgnąć po podkładki półkarłowe M.26, P14 i P60. Jeżeli zaś gleba jest żyzna i da się ją odpowiednio nawadniać, to stosuje się podkładki karłową M.9 i jej podklony oraz podkładkę P16. Z racji tego, że Gala owocuje dosyć wcześnie, istnieje możliwość przewrócenia się drzewa – już od pierwszego roku uprawy konieczne jest więc prowadzenie przy rusztowaniach lub palikach.

Jabłoń ta wydaje dużo krótkich i wiotkich przyrostów, ale bardzo łatwo ją uformować, stosując m.in. cięcie prześwietlające. Poza tym należy uważać na pąki kwiatowe pojawiające się na przyrostach dwuletnich, ponieważ na nich właśnie wyrosną najokazalsze owoce.

Owoce

Jabłka Gali nadadzą się zarówno w celach deserowych, jak i do przetworów. Mają zazwyczaj regularny kształt – kulisty lub trochę stożkowaty. Najczęściej są średniej wielkości, ale bez odpowiedniej pielęgnacji będą małe. Ich miąższ jest wyraźnie chrupki, soczysty i słodki, stąd też tak duża popularność tej odmiany. Najbardziej charakterystyczna jest jednak ich skórka – lśniąca i zielonkawożółta (później wpadająca w odcień złocisty), pokryta karminowym, wręcz jaskrawym, rumieńcem, którego intensywność jest jeszcze większa u sportów tego gatunku.

czytaj dalej...