Jabłoń Malinowa Oberlandzka zachwyca karminowymi smacznymi owocami!

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Malinowa Oberlandzka to jabłoń, która jeszcze jakiś czas temu uprawiana była o wiele chętniej niż obecnie. Wynika to zapewne z tego, że odmiana ta nadaje się wyłącznie do sadzenia amatorskiego, ponieważ rośnie słabo i wolno. Ciężko dziś określić jej pochodzenie – wiadomo tylko ogólnie, że narodziła się najprawdopodobniej w Holandii, a po raz pierwszy opisano ją już pod koniec XVIII wieku.

Drzewo

Korona Malinówki jest bardzo gęsta i przybiera kształt kuli, chociaż charakteryzują ją też licznie zwisające pędy, na których już w pierwszym roku od posadzenia pojawiają się pąki. To sprawia, że drzewo to wyda owoce bardzo wcześnie i będzie to robić raczej regularnie, ale średnio obficie. Poza tym wspomniane pędy są wiotkie, dzięki czemu formowanie ich nie będzie problemem – wystarczy tylko raz przygiąć je do oczekiwanego położenia. Trzeba też pamiętać o rozrzedzaniu rozetek pędów wyrastających na obwodzie korony, aby zapobiec wyrastaniu zbyt małych jabłek.

Owoce

Znakiem rozpoznawczym owoców Malinowej Oberlandzkiej jest to, co pod ich skórką, czyli zaróżowienie przechodzące na miąższ. Skórka sama w sobie jest zaś dosyć cienka i jasnozielona, jednak zauważyć trzeba, że w większości pokrywa ją wręcz buraczkowy rumieniec, który to właśnie wpływa na lekkie barwienie znajdującej się pod nim miazgi. Ta z kolei jest z natury biała, soczysta i krucha, mimo tego, że jednocześnie watowata i luźna. Istotny jest też malinowy posmak tych słodko-kwaśnych deserowych jabłek, czemu gatunek ten zawdzięcza swoją nazwę. Jeśli chodzi o kształt, to są to owoce najczęściej jajowate i dosyć duże.

Zbiór i przechowywanie

Malinówka plonuje każdego roku, a zbiory są obfite. Dokonuje się ich w drugiej połowie września, ale najlepszy czas na spożycie tych jabłek to październik, albo nawet listopad. W chłodni przeleżą najdalej do stycznia, ponieważ są nietrwałe i łatwo poddają się takim chorobom przechowalniczym jak brunatna zgnilizna czy oparzelizna powierzchniowa. Niestety, nie są to jabłka nadające się na eksport, stąd też nie uprawia się ich w sposób towarowy.

Odporność

Z wytrzymałością u tej odmiany jabłoni bywa różnie. Jest raczej odporna na chłód, ale bardzo wrażliwa na suszę. Nie podda się parchowi i mączniakowi; okazuje się jednak, że upodobał ją sobie misecznik śliwowy. Ze szkodnikiem tym należy walczyć za pomocą preparatów olejowych stosowanych w fazie pękania pąków kwiatowych (np. Promanal 60 EC czy Catane 800 EC). Malinówka może być też zaatakowana przez raka.

Autor: Dagmara Deska

Bibliografia:

Czarnocka A. (red.) „Program ochrony roślin sadowniczych 2014”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 135.

Kantorowicz-Bąk M., „Jabłoń w każdym ogrodzie”, PWRiL, Poznań 2000 r., s. 70.

Mika A., „Cięcie drzew i krzewów owocowych. Poradnik”, PWRiL, Warszawa 2006 r., s. 81–82.

Pieniążek S. A. (red.), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 67.

Rejman A. (red.), „Pomologia”, PWRiL, Warszawa 1994 r., s. 73–74.

Ugolik M., Lech W., Kulawik K., „Odmiany jabłoni”, wyd. Plantpress, Kraków 1996 r., s. 31.