Kompleks sorpcyjny gleby. Wyjaśniamy pojęcie i omawiamy jego wpływ na uprawę
Klasy bonitacyjne gleby – oceniamy wartość ziemi uprawnej
Zobacz także
Klasy bonitacyjne gleb pod trwałymi użytkami zielonymi
Klasa I
W składzie runi znajdują się głównie: wyczyniec łąkowy, wiechlina łąkowa, kostrzewa łąkowa, życica trwała, konietlica łąkowa, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna białoróżowa. Plon siana dobrej jakości wynosi 5 t z 1 ha.
Klasa II
W składzie runi znajdują się głównie: mozga trzcinowata, bekmania robaczkowata, wyczyniec łąkowy, wiechlina błotna, wiechlina łąkowa, kostrzewa łąkowa, życica trwała, tymotka łąkowa, konietlica łąkowa, rajgras wyniosły, kupkówka pospolita, stokłosa bezostna, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna białoróżowa, komonica błotna, komonica zwyczajna, groszek łąkowy i wyka ptasia. Plon siana dobrej jakości wynosi nie mniej niż 4 t z 1 ha (na 1 ha pastwiska w ciągu okresu wegetacyjnego wyżywi się 3 krowy).
Klasa III
W składzie runi znajdują się głównie: trawy wymieniowe w klasie I i II oraz mozga trzcinowata, manna jadalna, mietlica biaława, kostrzewa trzcinowa, wiechlina zwyczajna, grzebienica pospolita, kostrzewa czerwona, mietlica pospolita. Plon z 1 ha wynosi zwykle 3 t siana dobrej jakości.
Klasa IV
W składzie runi znajdują się głównie: manna mielec, manna jadalna, mietlica rozłogowa, kostrzewa trzcinowa, trzęślica modra, wiechlina zwyczajna, izgrzyca przyziemna, tomka wonna, drżączka średnia, śmiałek darniowy, kostrzewa czerwona, owsica omszona, kłosówka wełnista oraz mietlica pospolita. Plon siana średniej i dobrej jakości wynosi zwykle 2 t z 1 ha.
Klasa V
W składzie runi znajdują się głównie trawy bezwartościowe: trzęślica modra, śmiałek darniowy, bliźniczka wyprostowana, izgrzyca przyziemna, kłosówka wełnista, drżączka średnia, owsica omszona i kostrzewa owcza. Łąki dają przeważnie 1,5 t siana słabej jakości z 1 ha.
Klasa VI
W składzie runi znajdują się głównie: turzyce, wełnianka, sity, sitowia i trawy bezwartościowe: śmiałek darniowy, bliźniczka psia trawka, kłosówka wełnista, owsica omszona, stokłosa miękka oraz chwasty. Plon średni siana najgorszej jakości wynosi 1,5 t z 1 ha.
Kompleksy rolniczej przydatności gleb ornych:
- kompleks pszenny bardzo dobry zaliczany do I i II klasy bonitacyjnej
- kompleks pszenny dobry zaliczany do IIIa i IIIb klasy bonitacyjnej
- kompleks pszenny wadliwy zaliczany do IIIb, IVa i IVb klasy bonitacyjnej
- kompleks żytni bardzo dobry (pszenno-żytni) zaliczany do IIIb, IIIa i niekiedy IVa klasy bonitacyjnej
- kompleks żytni dobry zaliczany do klas IVa i IVb
- kompleks żytni słaby zaliczany do klas bonitacyjnych IVb lub V
- kompleks żytni bardzo słaby (żytnio-łubinowy lub żytni najsłabszy) zaliczany do VI klasy bonitacyjnej
- kompleks zbożowo-pastewny mocny zaliczany do klas IVa, IVb, wyjątkowo IIIb i V
- kompleks zbożowo-pastewny słaby zaliczany do klas V i VI
- kompleks pszenny górski w wysokościowej strefie przedziału 300–450 m n.p.m.
- kompleks zbożowy górski w wysokościowej strefie przedziału 350–500 m n.p.m. w Karpatach Wschodnich, 400–550 m n.p.m. w Karpatach Zachodnich i w Sudetach
- kompleks owsiano-ziemniaczany górski w wysokościowej strefie przedziału 500–600, niekiedy 700 m. n.p.m.
- kompleks owsiano-pastewny górski w wysokościowej strefie przedziału 650–900 m n.p.m.
- gleby orne przeznaczone pod użytki zielone
- RN – gleby rolniczo nieprzydatne, pod zalesienie lub całkowite nieużytki rolne
Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa
Bibliografia:
Uggla H., „Gleboznawstwo rolnicze”, PWN, Warszawa 1981 r., s. 280–293.
Zawadzki S. (red.), „Gleboznawstwo”, PWRiL, Warszawa, s. 313–338.
Zawadzki S., „Podstawy gleboznawstwa”, PWRiL, miejsce wydania 2002 r., s. 113–123.
Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów, Dz.U. z 2012 r., poz. 1246.
