Analiza i badanie gleby – zachęcamy do badania gruntów rolnych!

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Analiza chemiczna próbki gleby badanej w laboratorium da nam pogląd na zawartość w glebie składników pokarmowych i w przyszłości ułatwi ustalenie odpowiednich dawek nawozowych. Zarówno zbyt niskie, jak i zbyt wysokie dawkowanie niesie za sobą spore problemy w uprawie. Zbyt niskie dawki nawozów powodują obniżenie plonu i bilans ujemny pierwiastków w glebie – doprowadza to do wyjałowienia, degradacji gleby. Zbyt wysokie dawki z kolei przyczyniają się do spadku jakości plonu, np. u niektórych gatunków warzyw dochodzi do kumulacji szkodliwych azotanów. Ponadto nieodpowiednie nawożenie może doprowadzić do uwstecznienia w glebie jakiegoś pierwiastka, który stanie się niedostępny dla roślin.

Analizy gleby powinniśmy wykonywać regularnie co 3–4 lata, chociaż nie zaszkodzi badać glebę co roku.

Zasady pobierania prób glebowych do analizy chemicznej

Próbki indywidualne (pojedyncze) z gleb mineralnych pobieramy za pomocą laski glebowej (Egnera) do głębokości 20–25 cm z równo rozmieszczonych miejsc na polu, poruszając się po nim po przekątnej lub zakosami (do 20 próbek z powierzchni nie większej niż 4 ha). Jeśli chcemy zbadać zasobność gleby na użytkach zielonych, musimy najpierw zerwać wierzchnią warstwę darni. Próbki indywidualne z użytków zielonych i gleb organicznych zbieramy na głębokość 5–25 cm w liczbie 15–30 próbek z 0,5–3,0 ha (max. 4 ha).

Laskę Egnera wbijamy w ziemię pionowo, przekręcamy, a następnie delikatnie wyciągamy. Od razu po wyjęciu zsypujemy glebę do pojemnika.

Pamiętajmy! Nie pobieramy próbek z gleb świeżo nawożonych, miejsc po stogach i kopcach, z kretowisk i obrzeży pola oraz podczas długotrwałej suszy lub przy nadmiernej wilgotności gleby!

Odpowiednim terminem do pobrania gleby jest okres późnego lata oraz jesień. Z pobranych próbek indywidualnych tworzymy próbkę zbiorczą (mieszamy ze sobą wszystkie próbki pojedyncze), a z niej wykonujemy próbkę laboratoryjna ważącą ok. 0,5 kg, którą dostarczamy do badań w laboratorium. Każde próby pobieramy osobno z różnych upraw – warzywnych, sadowniczych, ozdobnych itp. Wiąże się to z różnorodnymi wymaganiami nawozowymi różnych gatunków roślin. Jeśli chcemy wykonać analizę gleby w ogródku umieszczonym na terenie pagórkowatym, pobieramy osobne próby ze szczytu, zbocza i z doliny. Na działce, przy mniejszym areale, nie musimy inwestować w specjalistyczny sprzęt, wystarczy zwykły szpadel lub łopatka. Posługując się szpadlem, odkrawamy płat grubości 1–2 cm z głębokości do 20 cm i z tej części pobieramy próbkę.

Próbki umieszczamy w odpowiednich opakowaniach, mogą to być woreczki foliowe, płócienne, papierowe czy specjalnie do tego przeznaczone pudełka. Opakowania opisujemy, podając miejsce, datę, czas i sposób pobrania, rodzaj uprawy i dawki nawozowe stosowane w poprzednich latach oraz nasze dane. Do analizy dostarczamy oprócz oznakowanych próbek mapę z naniesionymi miejscami pobrań. Ważne, aby próbki dostarczyć do laboratorium najszybciej, jak to możliwe, osobiście, przez osoby trzecie lub pocztą.

Interpretacja wyników analiz

Możemy sami interpretować wyniki analizy, ale jeśli nie mamy do tego głowy, czasu czy chęci, opracowanie możemy zlecić stacji wraz z dostarczonymi próbami gleby, wystarczy dodać kartę informacyjną. Znając wyniki badań, w tym zasobność naszej gleby oraz liczby graniczne, możemy określić potrzeby nawozowe dla upraw. Przydaje się do tego wzór:

D = 200 x (A-B)/C,

gdzie:

D – dawka nawozu [g/10m²]

A – optymalna zawartość składnika pokarmowego w glebie [mg/dm³]

B – zawartość składnika pokarmowego w badanej glebie [mg/dm³]

C – procentowa zawartość składnika pokarmowego w nawozie (forma beztlenkowa)

Liczby graniczne dla poszczególnych gatunków roślin są dostępne w wielu źródłach.

czytaj dalej...