Owocówka śliwkóweczka - najgroźniejszy szkodnik śliw. Radzimy, jak z nim walczyć!

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Owocówka śliwkóweczka (Laspeyresia funebrana) to motyl z rodziny zwójkowatych. Jego gąsienice są niebezpieczne, ponieważ niszczą zarówno zawiązki owoców, jak i w pełni dojrzałe okazy, przez co powodują poważne straty gospodarcze. Owocówkę uznaje się za najgroźniejszego szkodnika śliw, jednak równie chętnie bytuje ona także na brzoskwini, moreli, tarninie oraz czasami na wiśni i czereśni.

Opis szkodnika

W pełni rozwinięty motyl ma dwie pary skrzydeł – pierwsze są szare i na końcu każdego znajduje się duża ciemna plama, wokół której widoczne są kolejne cztery o kształcie przypominającym przecinki; tylne zaś są gładkie i szarobrązowe. Ich rozpiętość wynosi do 14 mm. Gąsienica z kolei zmienia swój kolor w zależności od stadium – przez pierwsze cztery jest biała i ma czarną głowę, a w ostatnim staje się mocno różowa. Jej długość to zazwyczaj 10–12 mm. Jaja mają średnicę 0,7 mm i wyglądają jak małe wypukłe tarczki.

Cykl życia owocówki śliwkóweczki

Samice pokolenia wiosennego, po kwietniowym przepoczwarzeniu, składają jaja na zawiązkach owoców na przełomie maja i czerwca. Płodność samicy wynosi wtedy 35–50 jaj. Charakterystyczne jest to, że na około dzień przed wylęgiem przy powierzchni jaja zaczyna być widoczna czarna głowa gąsienicy. W około pół godziny po nim gąsienice wgryzają się do owoców i wędrują do szypułki, którą uszkadzają, i owoce spadają na ziemię. Okres ten trwa ok. 3 tygodnie, w trakcie których gąsienice przechodzą pięć etapów rozwoju. Gdy zakończą ten cykl, to zaczynają wędrówkę na korę pnia, gdzie w załamaniach wiją białe kokony, w których zimują. Okazuje się jednak, że ponad połowa z nich przepoczwarzy się jeszcze w tym samym roku. I tak też w lipcu do wylotu gotowe są motyle pokolenia letniego, które składają swoje jaja na dojrzewających owocach (płodność nawet do 150 jaj na samicę). I to gąsienice, które wylęgają się w tym momencie, są najgroźniejsze, ponieważ żywią się miąższem z okolic pestki – aby się do niej przedostać, drążą korytarze, co sprawia, że owoce są niezdatne do spożycia.

Objawy bytowania

Gąsienice owocówki śliwkóweczki mogą uszkadzać szypułki oraz całe zawiązki, przez co owoce przestają rosnąć i opadają na ziemię. To o tyle niebezpieczne, że można to pomylić z zrzutem fizjologicznym. Poza tym szkodniki te, gdy już wydrążą sobie drogę ku pestce, wygryzają obok niej jamkę, którą dodatkowo zanieczyszczają ciemnymi ziarnistymi odchodami. Takie owoce są oczywiście pozbawione wartości handlowej.

Zwalczanie

Metody chemiczne: w okresie składania jaj należy stosować substancje acylomocznikowe. Najlepiej jednak w ogóle nie doprowadzić do tego momentu i walczyć z samicami już w trakcie ich pierwszego wylotu. Wtedy też najlepiej rozwiesić feromonowe pułapki lepowe, dzięki którym skontrolujemy pojawienie się owocówek. Ok. 3 tygodnie po tej obserwacji i ustabilizowaniu się ich lotu należy przeprowadzić oprysk środkami takimi jak Bulldock 025 EC lub Basudin 25 EC. Jeśli mamy do czynienia z odmianami owocującymi dosyć późno, to powinniśmy powtórzyć taki sam zabieg pod koniec lipca.

Metoda ekologiczna: polega ona na dezinformacji samców za pomocą kilkucentymetrowych ampułek wydzielających feromony płciowe samic. Zawiesza się je zazwyczaj na gałęziach. Sprawiają one, że stężenie feromonów jest tak duże, że samce nie są w stanie odnaleźć samic i ich zapłodnić. Można też zachęcać owadożerne ptaki do zasiedlania sadów. Z kolei na etapie zagnieżdżania się owocówek w kokonach na korze możliwe jest zdrapanie jej drucianą szczotką i późniejsze spalenie.

Bibliografia:

Choroby i szkodniki roślin. Jak pielęgnować i chronić rośliny, red. I. Sieńko-Holewa, Warszawa 2008, s. 39.
Masternak H., Atlas chorób i szkodników: Zagrażają roślinom w domu, na balkonie, w ogródku, Warszawa 1999, s. 93.
Meudec G., Prat J.-Y., Retournand D., Choroby i szkodniki drzew i krzewów owocowych. Gatunek po gatunku. Rozpoznawanie i zwalczanie, Warszawa 2014, s. 234.
Wiech K., Szkodniki drzew owocowych, Kraków 2008, s. 115–117.