Paw albinos zdumiewa śnieżnobiałym ogonem! Sprawdź, jak go hodować.
Paw złoty okazały i wymagający w chowie gatunek zagrożony!
Zobacz także
Paw złoty, znany również jako jawajski lub zielony, cechuje się zróżnicowanym, niezwykle intensywnym ubarwieniem, które – co u pawi niespotykane – jest równie atrakcyjne u samców, jak i u samic. Choć ptaki te są piękne, bardzo rzadko spotyka się je w chowie amatorskim, ponieważ zapewnienie im odpowiednich warunków utrzymania nie należy do najłatwiejszych zadań. Innymi słowy, jest to gatunek dla najambitniejszych hodowców.
Charakterystyka
Paw złoty (Pavo muticus) to największy z przedstawicieli swojego rodzaju. Długość jego ciała bez ogona wynosi 90-120 cm, a długość skrzydła – 42-54 cm. Dorosłe ptaki osiągają wagę 3,8-5 kg. Samice są nieco mniejsze i lżejsze od samców. W przeciwieństwie do innych gatunków pawi, osobniki obu płci nie różnią się jednak ubarwieniem. Wszystkie ptaki mają zielono-złote, prążkowane szyje, a na piersiach kolor ich piór przybiera głęboki, szmaragdowy odcień. Upierzenie głowy i górnej części grzbietu jest najczęściej intensywnie niebieskie, podobnie jak błyszczące pokrywy naskrzydłowe. Lotki II i III rzędu mają kolor granatowy do ciemnobrunatnego, natomiast lotki I rzędu, widoczne kiedy ptak podrywa się do lotu, przybierają barwę złocistą. Naga skóra wokół oczu pawia jawajskiego jest biała lub bladoniebieska, jego policzki zaś – żółte. Od nasady dzioba przez oko biegnie szeroki, ciemnoniebieski pas.
Koguty mają wspaniałe, bardzo długie ogony, które mogą mierzyć nawet 160 cm. Taki ozdobny tren składa się ze 150-200 złocistozielonych piór. Na końcu każdego z nich znajduje się duże, niebiesko-pomarańczowe pawie oko z ciemnofioletowym środkiem i żółtą obwódką. W pełnej okazałości pawi ogon można podziwiać w trakcie toków, gdy samiec rozkłada go, by wabić partnerki. Ten niezwykle efektowny spektakl trwa zazwyczaj od kwietnia do czerwca. W sierpniu koguty wymieniają pióra i na pewien czas upodabniają się do kur – ogony samic są bowiem krótsze i proste, a ich okrywy mają kolor zielony.
Od znacznie popularniejszego pawia indyjskiego jego jawajski krewniak odróżnia się nie tylko kolorami upierzenia, ale również budową ciała. Ptaki tego gatunku mają dłuższe nogi i szyje. Również pierzaste czubki na ich głowach są dłuższe niż u innych pawi, a pióra, z których się składają, mają specyficzny kształt – szerokość każdego z nich jest jednakowa na całej długości, dlatego tworzą one wysoki grzebień, a nie delikatną koronę.
Warunki utrzymania
Paw złoty wywodzi się z Półwyspu Indochińskiego i Jawy. Gatunek ten, przystosowany do życia w klimacie monsunowym Azji Południowo-Wschodniej, z trudem znosi polskie mroźne zimy. Popularności nie przysparza mu też fakt, że jest bardzo terytorialny i agresywny wobec innych zwierząt. Zdarzają się nawet przypadki samców, które w okresie lęgowym atakują swoich opiekunów. Paw jawajski nie nadaje się zatem do chowu w ogrodzie czy w parku, a ponieważ wymaga dużej przestrzeni życiowej, zagospodarowanie wystarczającej powierzchni na jego wybieg może okazać się problematyczne.
czytaj dalej...
