Czeczotka - hałaśliwy, niezwykle kolorowy ptak będący pod ochroną
Zięba - niezwykle śpiewny, drobny ptak występujący bardzo licznie w Polsce
Zobacz także
Rozmnażanie
Samce i samice zimują osobno, oznacza to, że samice zięby odlatują dalej na południe niż samce. Zatem na miejsce lęgów najpierw przybędą samce, które znajdą sobie odpowiednie stanowisko i będą wytrwale śpiewać. Nieco później pojawiają się samice, które od razu zabierają się za budowę gniazd, a jest to zadanie, które należy wyłącznie do nich. W trakcie toków samiec puszy pióra na spodzie ciała i na głowie, co daje wrażenie uniesionego czuba. Poza tym odstawia na bok barki i odsłania białe plamy na skrzydłach. Wszystkiemu towarzyszy oczywiście radosny śpiew.
Lęgi
Do lęgów samica przystępuje w kwietniu. Składa wtedy 4–5 niebieskawych lub beżowych jaj pokrytych brązowymi kropkami przypominającym plamy powstałe po wypaleniu w papierze dziurek zapałkami. W dniu złożenia ostatniego jaja samica zaczyna wysiadywać wszystkie. Co prawda robi to samotnie, ale partner jej w tym czasie nie opuszcza – cały czas znosi jej pokarm, broni ją przed innymi samcami, a w razie zagrożenia ostrzega ją odpowiednimi odgłosami. Po ok. 2 tygodniach wykluwają się pisklęta, które przebywają w gnieździe drugie tyle czasu. Z kolei po następnych kilkunastu dniach są już w pełni samodzielne, po czym wylatują z gniazda i już do niego nie wracają.
Warto wspomnieć, że śmiertelność wśród młodych osobników jest zatrważająco wysoka – w ciągu pierwszego roku wynosi aż 70%, natomiast w następnych latach zmniejsza się do zaledwie 50%. Mimo wszystko okazuje się, że ptaki te w swoim naturalnym środowisku żyją nawet 17 lat, zaś w niewoli – po 20, choć znany jest osobnik mający aż 29 lat.
Żywienie
Zięby żerują głównie na ziemi. To tam zdobywają owady, larwy i pajęczaki dla swoich młodych. Poza tym z chęcią zajadają się nasionami większości dziko rosnących roślin. Co ciekawe, ptaki te czasami spijają również nektar z kwiatów lub sok, który wycieka z drzew. Zimą z kolei ich dieta jest o wiele uboższa i opiera się głównie na nasionach drzew i bylin.
Zachowanie
Zięby są niezwykle agresywne w obrębie własnego gatunku. O ile w okresie polęgowym, gdy przebywają w ogromnych stadach, samce nie stają sobie na drodze, a nawet pomagają sobie w zdobywaniu pożywienia, o tyle w czasie lęgów są w stanie ze sobą zacięcie walczyć, i to bez ustanku. Wystarczy, że jeden z osobników nieopatrznie zbliży się w pobliże rewiru drugiego i już dochodzi do ostrego konfliktu, kiedy to samce chwytają się za dzioby i nie puszczają. Z kolei gdy samiec się mocno wystraszy, to przyciska do siebie skrzydła tak, aby ukryć białe lusterka, i bardzo mocno stroszy czub.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Kruszewicz A., Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2013, s. 280–281.
- Mały słownik zoologiczny: ptaki, t. 2, red. P. Busse, Warszawa 1990, s. 247.
- Sokołowski J., Ptaki Polski. Atlas, Warszawa 1988, s. 28–29.
- Svensson L., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa, tłum. D. Graszka-Petrykowski, Warszawa 2013, s. 376–377.
