Jak prawidłowo hodować dziki? Podpowiadamy!
Hodowla alpak w Polsce – wszystko o wymaganiach tych peruwiańskich zwierząt
Zobacz także
Rasy alpak
Występują dwie rasy alpak, z których obie przyjęły się w Polsce. Huacaya, stanowiące większość światowej populacji alpak, mają wełnę puszystą, skręconą i bardziej sprężystą oraz Suri o długim, jedwabisty i prostym runie. Zwierzęta te, wywodzące się z surowych klimatów, potrafią przystosować się do polskich warunków atmosferycznych. Polscy hodowcy cenią sobie niewielki nakład pracy konieczny przy tych zwierzętach. Nie można ich oczywiście pozostawiać dłuższy czas bez opieki, ale obowiązków jest przy nich zdecydowanie mniej niż przy innym inwentarzu gospodarskim.
Wymagania
Latem alpaki mogą cały czas przebywać na pastwiskach, a zimą wystarczy im zagospodarować niewykorzystane szopy, stodoły lub inne dostępne budynki. Muszą jednak mieć możliwość schronienia przed deszczem, wiatrem i intensywnymi promieniami słonecznymi. W tym celu wystarczy zamontować wiatę. Alpaki lubią się moczyć, warto więc zapewnić im dostęp do niegłębokiego zbiornika z czystą wodą. W naturze korzystają także z kąpieli piaskowych. Pomaga to oczyścić wełnę z brudu i pasożytów zewnętrznych. Można na wybiegu wyznaczyć miejsce na czysty, suchy piasek, w którym chętnie będą się tarzać. Alpaki są zwierzętami bardzo czystymi. Odchody zostawiają tylko w konkretnych miejscach na pastwisku, co także znacząco zmniejsza potrzebny przy nich nakład pracy i ułatwia obsłudze utrzymanie higieny w otoczeniu zwierząt. Poza tym powstaje w ten sposób nawóz, który można wykorzystać w ekologicznych gospodarstwach. Oprócz wymienionych zalet należy jeszcze wspomnieć o łagodnym usposobieniu alpak. Mogą przebywać w towarzystwie dzieci, stąd pojedyncze sztuki można spotkać w gospodarstwach agroturystycznych.
Wypas
Alpaki przebywające na pastwisku nie niszczą runy w przeciwieństwie do innych zwierząt gospodarskich. Specyficzna budowa ich warg oraz brak zębów siecznych sprawiają, że pobierana zielonka jest odrywana kilka milimetrów nad ziemią. Działają więc jak kosiarki – stymulują wzrost roślin. Są także oszczędne wobec ziemi po której chodzą (nie wydeptują roślinności jak krowy, czy kozy). Ich nogi zakończone są dwoma palcami zaopatrzonymi w poduszki (brak kopyt) i paznokcie, co w ich rodzimych stronach umożliwiało im pokonywanie górskich terenów.
Żywienie i pielęgnacja
Mają bardzo niewielkie wymagania pokarmowe. W okresie pastwiskowym roślinność pozyskiwana na wybiegach jest wystarczająca do zapewnienia zapotrzebowania pokarmowego alpak przy niewielkim dodatku siana. Zimą w skład diety powinno wchodzić siano zadawane do woli oraz pasze treściwe, w tym gnieciony jęczmień, ziarno kukurydzy. Warto włączyć też rośliny okopowe, które dostarczą witamin i minerałów.
Alpaki nie są zwierzętami chorowitymi i jeśli są odpowiednio utrzymywane i zadbane rzadko wymagają interwencji weterynaryjnych. Porody także odbywają się bez komplikacji. Warto jednak pamiętać o odrobaczaniu tych zwierząt przed i po sezonie pastwiskowym. Należy kontrolować stan pazurów, gdyż może się okazać konieczne ich okresowe korygowanie. Zęby alpak rosną przez całe życie i tu również może nadarzyć się konieczność ich przycięcia.
czytaj dalej...
