Miód spadziowy - ciemnobrunatny kolor, korzenny zapach i liczne właściwości zdrowotne
Hodowla trzmieli - popularnych zapylaczy roślin uprawnych i upraw szklarniowych
Zobacz także
Trzmiele należą do rodziny Apidae, czyli pszczołowatych. Współtworzą tę rodzinę z trzmielcem i pszczołą. Wyodrębniono 27 gatunków trzmieli, jednak wiele z nich jest na skraju wymarcia. Zostały objęte programem, mającym na celu odbudowę populacji trzmieli, poprzez budowę sztucznych miejsc gniazdowych oraz zwiększenie bazy pokarmowej. Hodowla trzmieli rozwija się również w celu zapylania roślin uprawnych oraz upraw szklarniowych.
Współczesne uprawy szklarniowe są często wspomagane hodowlą trutni, pełniących funkcje zapylaczy kwiatów. W Polsce w latach 70 w Instytucie Pszczelnictwa w Puławach przeprowadzono szereg badań mających na celu udowodnienie iż rośliny szklarniowe, zapylone przez owady są lepszej jakości niż przez zapylenie sztuczne. Trzmiele pracują na pełny etat, cały rok w szklarniach, w których uprawia się pomidory, na które jest zapotrzebowanie 365 dni w roku.
Hodowla trzmieli rozwijała się początkowo na bazie importowanych rodzin, jednak stwierdzono, że stwarza to realne zagrożenie dla naszych rodzimych gatunków trzmieli i zaniechano sprowadzania całych rodzin. Rodziny hodowane na cele uprawowe mogą zwiększać również populację trzmieli w środowisku naturalnym, co w obecnych czasach, ginięcia wielu gatunków owadów zapylających, staje się bardzo ważne.
Rodzina trzmieli w naturalnych warunkach
Trzmiele są owadami społecznymi, z reguły tworzą rodziny od 40 do 500 osobników. W skład rodziny wchodzi królowa (SAMICA), robotnice i samce. Królowa od robotnic różni się wielkością. Wśród robotnic również występują różnice wielkości, najczęściej związane z wykonywaną funkcją. Większe robotnice zbierają pokarm, mniejsze pracują wewnątrz gniazda. W warunkach naturalnych trzmiele na gniazda wyszukują miejsca w ziemi, skałach, kamieniach, starych pniach. Samice zimują samotnie w norach, zagrzebane w ziemi.
Rodzina trzmieli, podobnie jak rodziny pszczół przechodzi roczny cykl życiowy, rozpoczynający się wiosną. Zapłodnione samice wychodzą z ziemi kiedy tylko poczują wzrost temperatury do 8-10°C. Najczęściej razem ze wzrostem temperatury rozpoczyna się kwitnienie wierzby i podbiału, które stają się wczesnym pożytkiem dla trzmieli. Wczesną wiosną można spotkać takie gatunki trzmiela jak; ziemny, gajowy, paskowany i leśny, a trochę później trzmiela rudego i ogrodowego. Najpóźniej z zimowli wychodzą trzmiel kamiennik i rudonogi.
Zapłodnione samice zaczynają intensywny żer, po którym poszukują miejsca na założenie gniazda. Najczęściej po znalezieniu odpowiedniego lokum samica tworzy pierwszą komórkę, w której składa pyłek i około 15 jaj, po czym ją zamyka. Po budowie pierwszej komórki, zabiera się za budowę magazynu na nektar. Larwy wykluwają się po 3-4 dniach, dzięki ich oprzędom królowa tworzy kolejne komórki. Robotnice zaczynają sprawnie pracować już po 20 dniach od wyklucia. Komórki, w których się wykluły stają się dodatkowymi pomieszczeniami na nektar i pyłek. Z czasem młode samice i samce wylatują z gniazda. Samce krążą w niedalekiej odległości od gniazda, lub lecą w poszukiwaniu innego. Młode samice po kopulacji nie wracają do rodzimego gniazda tylko szukają miejsca do zimowania. Każdy gatunek trzmiela wybiera charakterystyczne miejsca na gniazda np. trzmiel ziemny buduje gniazda w ziemi, trzmiel paskowany w spróchniałych konarach, lub starych drewnianych budowlach.
czytaj dalej...
