Kojce dla trzody chlewnej - rodzaje i wymogi. Pomagamy wybrać odpowiednie

Kojce dla trzody chlewnej Kojce dla trzody chlewnej

Kojce dla knurów

Knury są utrzymywane najczęściej indywidualnie. Minimalna powierzchnia kojca to 6m2 jeśli knur jest wyprowadzany na krycie lub pobieranie nasienia, natomiast jeśli lochy przyprowadzane są do kojca knura na krycie to minimalna powierzchnia kojca powinna wynosić 6m2. Pomieszczenie, w którym przebywa knur nie powinno być odizolowane od innych świń. Zwierzęta wzajemnie stymulują się swoim zapachem oraz dźwiękami. Należą do towarzyskich i utrzymujących więzi społeczne zwierząt.

Najlepszym miejscem na zlokalizowanie kojca dla knurów będzie bliskie sąsiedztwo kojców dla loszek oczekujących na pokrycie, dzięki temu rozród będzie przebiegał sprawniej. Pomiędzy kojcami można zrobić drzwiczki, które hodowca może otworzyć po zauważeniu objawów rui u loch i dopuszczeniu do krycia. Kryjące knury nie powinny być umieszczone obok innych knurków, ani obok porodówek, bo może to wywołać niepotrzebny stres dla obu wymienionych grup.

Na wyposażeniu kojca oprócz poidła i karmidła powinny znajdować się elementy poprawiające dobrostan zwierzęcia, takie jak czochradła czy zabawki (piłki, kolorowe beczki). Największym atutem kojca dla knura będzie swobodny dostęp do wybiegu.

Kojce dla tuczników

Tuczniki powinny być utrzymywane grupowo. Planując kojec dla tuczników należy wziąć pod uwagę minimalną powierzchnię przypadającą na jedno zwierzę, wynosi ona w zależności od masy ciała 30-50 kg 0,4 m2, 50 -85 kg 0,55m2, 85-110 kg 0,65 m2, powyżej 11 kg 1m2. Kojce zazwyczaj mają wydzielone trzy strefy, podobnie jak kojce dla warchlaków- strefę legowiskową, gnojową oraz żywieniową.

W kojcach należy zwrócić uwagę na swobodny dostęp do stacji paszowych lub koryt, ponieważ niedostateczna liczba miejsc przy korycie może powodować rywalizację. W tuczarniach bardzo ważną rolę odgrywa mikroklimat, ma szczególny wpływ na zachowanie zwierząt (przy obniżonej temperaturze otoczenia, zwiększa się pobranie paszy).

Porodówka

Do kojców porodowych trafiają lochy będące w ciąży, na około tydzień przed terminem oproszenia. Kojec powinien być dokładnie posprzątany, wymyty i zdezynfekowany po poprzedniej loszce. Ściółka powinna być sucha i czysta, ponieważ locha przed planowanym terminem porodu zaczyna budować gniazdo. Hodowca powinien jej to umożliwić dając odpowiednią ilość budulca (słomy). Do kojca powinien być swobodny dostęp z zewnątrz dla hodowcy lub weterynarza. Porodówka nie może znajdować się w bliskim sąsiedztwie kojców dla knurów, ponieważ może to wywołać niepokój u loch.

Kojec porodowy nie może mieć mniejszej powierzchni niż 3,5 m2. Wyposażeniem koniecznym są dodatkowe źródła ciepła dla nowonarodzonych prosiąt- promienniki np. podczerwieni. Kolejnym wymogiem kojca są odbojnice, które montuje się na ścianach kojca. Są to metalowe rury, które służą do ochrony młodych przed zagnieceniem przez maciory. Maciory bardzo rzadko są utrzymywane razem. Najczęstszym systemem stosowanym w porodówkach są jarzma ograniczające możliwość zagniecenia młodych.

Można spotkać również kojce porodowe tzw. „spacerowe”, w których locha może się swobodnie poruszać, a prosięta mogą przechodzić do strefy oddzielonej przechodząc pomiędzy belkami zagrody. Wiele z tych rozwiązań ma na celu zabezpieczenie młodych i zwiększenie dostępu do sutków.

Autor: mgr inż. Dorota Kolasińska

Bibliografia:

  1. Hodowla i użytkowanie świń. Pod redakcją Grudniewskiej B., Wydawnictwo Akademii Rolniczo-Technicznej, Olsztyn 1994., ISBN 83-85261-87-7, 170-214, 215-250
  2. Inżynieria produkcji świń. Nawrocki L., Politechnika Opolska., Opole 2011, ISBN 978-83-62736-30-0, 117-158
  3. Planowanie i realizacja produkcji w nowoczesnej fermie trzody chlewnej. Fundacja Na Rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA)., Brown A., N., R., HORTPRESS Sp. Z o.o., Warszawa 1994, ISBN 83-86384-05-0, 66, 90, 123, 130
  4. Roczniki Naukowe Zootechniki. Monografie i rozprawy. Instytut Zootechniki. Kraków 2010, ISBN 978-83-7607-132-9, 37-40, 45-54, 55
  5. Chów i hodowla trzody chlewnej. Pod redakcją Anny Rekiel., Wydawnictwo SGGW., Warszawa 2005., ISBN 83-7244-663-6, 44-50
  6. Technika w chowie trzody chlewnej. Myczko A., Instytut Budownictwa, mechanizacji i elektryfikacji rolnictwa, Warszawa 1995, ISBN 83-86264-15-2, 7-18
  7. Dobrostan trzody chlewnej. Kondracki S., Rekiel A., Górski K., Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2014, ISBN 978-83-09-01150-7, 120-122

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki